Obwód zakarpacki
Obwód zakarpacki (ukr. Закарпатська область) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w zachodniej części Ukrainy, na obszarze historycznego Zakarpacia. Graniczy z Polską, Słowacją, Węgrami i Rumunią. Stolicą obwodu jest Użhorod. Obwód został utworzony 22 stycznia 1946 roku.
Obwód | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Kod ISO 3166-2 |
UA-21 | ||||
Przewodniczący ODA | |||||
Przewodniczący Rady Obwodowej | |||||
Powierzchnia |
12 777 km² | ||||
Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
97,8 os./km² | ||||
Tablice rejestracyjne |
AO; KO | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
Liczba rejonów |
6 | ||||
Położenie na mapie | |||||
Strona internetowa |
Obwód zakarpacki graniczy od północy z polskim województwem podkarpackim oraz z obwodami lwowskim i iwanofrankowskim, od południa – z rumuńskimi okręgami Marmarosz i Satu Mare, od południowego zachodu – z węgierskim komitatem Szabolcs-Szatmár-Bereg, od zachodu – ze słowackimi krajami preszowskim i koszyckim (historyczny region Zemplín). Jest jedynym obwodem Ukrainy który graniczy bezpośrednio z czterema państwami.
Gospodarka
edytujW obwodzie rozwinął się przemysł drzewno-papierniczy, spożywczy oraz lekki[2].
W regionie wydobywa się węgiel brunatny oraz sól kamienną[2].
W obwodzie zakarpackim uprawia się zboże, tytoń, drzewa owocowe, winorośl oraz hoduje się bydło, trzodę chlewną, owce[2].
Historia
edytujObwód zakarpacki został utworzony 22 stycznia 1946 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[3]. Jak nazwa wskazuje, jest jedyną częścią Ukrainy leżącą po południowej stronie Karpat. Dzisiejszy obwód zakarpacki zajmuje ziemie historycznej Rusi Zakarpackiej, Marmaroszu oraz dwa skrawki historycznie należące wcześniej do Czechosłowacji – pas przy granicy ze Słowacją i z Polską na zachód i północny zachód od doliny Użu oraz pas przy granicy ze Słowacją i z Węgrami, na południe od Użhorodu, z miastem Czop.
Obszar dzisiejszego obwodu włączono do ZSRR w 1945, przedtem należał do Węgier (1938/1939–1945), Czechosłowacji (1918–1939) i Austro-Węgier (do 1918). Za panowania węgierskiego obszar dzisiejszego obwodu należał do komitatów Ung, Bereg, Ugocsa i Máramaros. Dzisiejsza północna granica obwodu do 1945 stanowiła granicę państwową: Polski i Węgier (1938–1939), Polski i Czechosłowacji (1918–1939), austriackiej Galicji i Węgier (1867–1918), a przed 1772 – Rzeczypospolitej Obojga Narodów (województwa ruskiego) i Królestwa Węgier.
Podział administracyjny na rejony
edytujDo 17 lipca 2020 roku obwód zakarpacki dzielił się na 13 rejonów: berehowski, chuściański, irszawski, miżhirski, mukaczewski, pereczyński, rachowski, swalawski, tiacziwski, użhorodzki, wielkoberezneński, wołowiecki, wynohradiwski oraz 5 miast wydzielonych: Berehowo, Chust, Czop, Mukaczewo, Użhorod.
W wyniku reformy podziału administracyjnego zmniejszono z 490 do 136 liczbę rejonów na Ukrainie[4]. Od 17 lipca 2020 roku obwód zakarpacki dzieli się na 6 rejonów[5]:
Ludność
edytuj
Obwód zakarpacki jest wielonarodowościowy. Wśród jego mieszkańców Ukraińcy stanowią 80,5%, Węgrzy – 12,1%, Rumuni – 2,6%, Rosjanie – 2,5%, Cyganie – 1,1%, Słowacy – 0,5%, Niemcy – 0,3%[6].
Na Zakarpaciu urodzili się
edytuj- Robert Maxwell, Slatinské Dôly (obecnie Sołotwyno)
Największe miejscowości
edytujMiejscowość | Nazwa ukraińska | Nazwa rusińska | Nazwa węgierska | Nazwa słowacka | Nazwa rosyjska | Liczba mieszkańców (według spisu z 5 XII 2001) |
---|---|---|---|---|---|---|
Użhorod | Ужгород | Унґгородъ | Ungvár | Užhorod | Ужгород | 117 317 |
Mukaczewo | Мукачеве | Мукачів | Munkács | Mukačevo | Мукачево | 82 346 |
Chust | Хуст | Густ | Huszt | Chust/Hust | Хуст | 29 080 |
Berehowe | Берегове | Берегово | Beregszász | Berehovo | Берегово | 26 735 |
Wynohradiw | Виноградів | Виноградово | Nagyszőlős | Vinohradov | Виноградов | 25 760 |
Swalawa | Свалява | Свалява | Szolyva | Svaľava | Свалява | 17 145 |
Rachów | Рахів | Рахово | Rahó | Rachov | Рахов | 15 241 |
Tiacziw | Тячів | Тячево | Técső | Ťačov | Тячев | 9786 |
Miżhirja | Міжгір'я | Волове lub Волове Поле | Ökörmező | Volové | Межгорье | 9656 |
Irszawa | Іршава | Иршава | Ilosva | Iršava | Иршава | 9515 |
Boczków Wielki | Великий Бичків | Бычків | Nagybocskó | Великий Бычков | 9430 | |
Sołotwyno | Солотвино | Солотвыно | Aknaszlatina | Slatinské Dôly | Солотвина | 9276 |
Dubowe | Дубове | Дубово | Dombó | Dubové | Дубовое | 9246 |
Wełyki Łuczki | Великі Лучки | Nagylucska | Veľký Lúčky | Великие Лучки | 9029 | |
Czop | Чоп | Чоп | Csap | Čop | Чоп | 8919 |
Ilnycia | Ільниця | Ільниця | Ilonca | Iľnica | Ильница | 8902 |
Busztyno | Буштино | Буштыно | Bustyaháza | Buštino | Буштына | 8554 |
Korolewo | Королево | Королево | Királyháza | Королёво | 8147 | |
Wyszkowo | Вишково | Вышково | Visk | Višká | Вышково | 8141 |
Biłky | Білки | Белки | Bilki | Белки | 8078 | |
Jasina | Ясіня | Єсінє | Kőrösmező | Jasiňa | Ясиня | 8006 |
Galeria
edytuj-
Zakarpacki rezerwat biosfery
-
„Dolina narcyzów”
-
Czarnohora na początku marca
Zobacz też
edytuj- Tymczasowy Rząd Republiki Rusi Podkarpackiej (30 maja 1993 – sierpień 1994)
Przypisy
edytuj- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).
- ↑ a b c Obwód zakarpacki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-10-25] .
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 22.01.1946 об образовании Закарпатской области в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 54).
- ↑ Polski Instytut Spraw Międzynarodowych Kolejny krok do decenralizacji na Ukrainie
- ↑ Прийнято Постанову "Про утворення та ліквідацію районів". Інформаційне управління Апарату Верховної Ради України. Опубліковано 17 липня 2020 (ua)
- ↑ https://web.archive.org/web/20070911044252/http://www.ukrcensus.gov.ua/eng/results/general/nationality/Zakarpattia/ Number and composition population of ZAKARPATTIA REGION by data All-Ukrainian population census '2001.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zakarpacie, strona multijęzyczna. all.zakarpattya.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-22)].
- Watykan, Stolica Apostolska: możliwe uznanie Rusinów (zakarpackich) jako grupy etnicznej, ale nie narodowej, 06.12.2006. risu.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].