Obrona przeciwrakietowa

Obrona przeciwrakietowa – ogół przedsięwzięć i środków wykorzystywanych do ochrony ludności, terytorium oraz wojsk, przed wszelkimi zagrożeniami związanymi z użyciem pocisków rakietowych. To odpowiednio zorganizowany system urządzeń technicznych oraz działania wyspecjalizowanych sił i środków wchodzących w skład obrony powietrznej uniemożliwiające osiągnięcie celu przez głowice pocisków rakietowych nieprzyjaciela. Lecąca do celu głowica niszczona jest przez przeciwpociski rakietowe, odznaczające się bardzo dużym przyspieszeniem oraz ciągłą gotowością do startu.

System Patriot

Charakterystyka

Obrona przeciwrakietowa to część defensywnych i ofensywnych działań przeciwpowietrznych ukierunkowanych na niszczenie wyrzutni z rakietami balistycznymi na ziemi oraz rakiet lecących w przestrzeni powietrznej i kosmicznej. Obejmują one wszystkie aktywne i pasywne środki zaprojektowane do wykrywania, identyfikacji, śledzenia i niszczenia atakujących rakiet balistycznych w każdej fazie jej lotu lub też minimalizacji efektywności i skutków takiego ataku.

To także system, broń lub technologia zaangażowana w wykrywanie, śledzenie, przechwytywanie i niszczenie atakujących pocisków rakietowych. Pierwotnie system ten miał bronić przed balistycznymi rakietami międzykontynentalnymi. Współcześnie jego zastosowanie zostało poszerzone do obrony przed rakietami.

Bibliografia

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.