Obrona Benoni
Obrona Benoni – otwarcie szachowe oznaczone w encyklopedii otwarć szachowych kodem ECO od A60 do A79. W przeszłości stosowano również nazwę "Nowoczesny Benoni", dla odróżnienia od częściej stosowanego wówczas w praktyce turniejowej innego otwarcia – "Starego Benoni".
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ruchy |
1.d4 Nf6 2.c4 c5 3.d5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kod ECO |
A43–A44 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodzenie |
niemiecki manuskrypt Benoni autorstwa Aarona Reinganuma | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nazwany po |
בֶּן אוֹנִי (Ben oni, hebr. syn smutku) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rodzic |
obrona indyjska |
Obrona Benoni (Nowoczesny Benoni)
edytujObrona ta rozpoczyna się od posunięć:
- d4 Sf6
- c4 c5
- d5 e6
- Sc3 ed5
- cd5 d6
Nazwa Benoni (Ben - Oni oznacza syn smutku) pojawiła się w publikacji A. Reingauma w 1825 roku.
Czarne rozwijają gońca przez fianchetto na polu g7. Mankamentem tego debiutu jest odstały pionek d6. Czarne mają półotwartą linię e.
Obrona Benoni powstaje też z transpozycji, które pozwalają czarnym uniknąć niektórych wariantów. Przykładowa transpozycja:
- d4 Sf6
- c4 e6
- Sf3 c5
- d5 ed5
- ed5 d6
Taką kolejność zastosował czarnymi z powodzeniem Bobby Fischer w trzeciej partii meczu o mistrzostwo świata z Borisem Spasskim w 1972.
Stary Benoni
edytuja | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | 8 | ||||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Stary Benoni – otwarcie szachowe oznaczone w encyklopedii otwarć szachowych kodem ECO A56. Obrona ta rozpoczyna się od posunięć:
- 1. d4 Sf6
- 2. c4 c5
- 3. d5 e5
- 4. Sc3 d6
- 5. e4
W tym debiucie powstaje zamknięte centrum. Anthony Miles zastosował tę obronę w meczu z Garrim Kasparowem w 1986. Obrona Stary Benoni jest stosunkowo rzadko spotykana w praktyce turniejowej.
Wybrana literatura
edytuj- Jerzy Konikowski, Eckhard Schmittdiel (1989), Modernes Benoni – richtig gespielt, Beyer, ISBN 3-89168-016-3
- David Norwood (1995), The Modern Benoni, Cadogan, ISBN 91-976005-2-0
- John Watson (2001), The Gambit Guide to the Modern Benoni, Gambit, ISBN 1-901983-23-4
- Lew Psachis (2003), The Complete Benoni, Sterling Pub, ISBN 0-7134-7765-2
- Zenón Franco Ocampos (2007), Chess Explained: The Modern Benoni, Gambit, ISBN 978-1-904600-77-0
Bibliografia
edytuj- Debiuty Szachowe Theodor Schuster, Poznań 1992