Ołtarze-Gołacze
Ołtarze-Gołacze – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nur[5][6]. Miejscowość znajduje się nad brzegiem Bugu.
| wieś | |
 Tablica miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
86 |
| Kod pocztowy |
07-322[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WOR |
| SIMC |
0402833[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie gminy Nur  | |
 52°40′49″N 22°15′53″E/52,680278 22,264722[1]
| |
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nurskim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego[7]. W latach 1975–1998 położona była w województwie łomżyńskim.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Apostoła w Nurze[8].
Historia
edytujW roku 1441 Michał, dziedzic Ołtarzewa, otrzymał do księcia Bolesława przywilej uwolnienia od sądownictwa ziemskiego. W końcu XV w. wzmiankowany Jan z Ołtarzewa. W połowie XVI w. właścicielem wsi Wojciech, syn Macieja[9].
W końcu XVI w. Ołtarze Gołazie. Powierzchnia użytków rolnych w miejscowości wynosiła 29 włók.
Znani właściciele wsi (również częściowi):
- koniec XVI w. – Ołtarzewscy herbu Lis: Stanisław, Mikołaj oraz Hieronim z bracią[10]. Wymienieni też: Grzegorz, Stanisław i Piotr, synowie Józefa oraz Walenty
- Krzysztof Ołtarzewski, żonaty z Małgorzatą, potomek Stanisława[9]
- koniec XVIII w. – Godlewski, Gostkowski, Murawski, Ołtarzewski, Podbielski, Poniatowski, Ślepowroński, Szepietowski i Złotkowski[11]
W roku 1788 w Ołtarzach Gołaczach urodził się Ignacy Ołtarzewski. Zapewne był synem Krzysztofa. W roku 1807 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Walczył razem z 1. pułkiem gwardii polsko-francuskiej. Uczestniczył we wszystkich wojnach napoleońskich. Mianowany na stopień porucznika. W 1815 wstąpił do służby w wojsku Królestwa Polskiego, gdzie uzyskał stopień kapitana[9].
W połowie XIX w. w Ołtarzach Gołaczach (Gułaczach) dziedziczył najpewniej Antoni Ołtarzewski, który udowodnił pochodzenie szlacheckie, zaczynając od Stanisława, żyjącego w XVI wieku[12].
W roku 1827 we wsi 72 domy i 424 mieszkańców. Mieszkali tu właściciele drobnoszlacheccy oraz chłopi. W 1886 wieś w powiecie ostrowskim, gmina i parafia Nur[13]. Pod koniec XIX w. we wsi 3 gospodarstwa chłopskie i 30 drobnoszlacheckich na 459 ha ziemi[14].
W czasie spisu powszechnego z 1921 r. w miejscowości naliczono 69 domów i 363 mieszkańców[15]. Przed II wojną światową działał tu zakład kowalski Zalewskiego. Funkcjonował też młyn wodny należący do K. Falkowskiego[16].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93122
- ↑ Wieś Ołtarze-Gołacze w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-11-27], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 860 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 3.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b c Boniecki A., Herbarz Polski, tom I-XIV, Warszawa 1899-1913, tom. XI, s. 340.
- ↑ Źródła Dziejowe, tom XVI, Warszawa 1895, s. 397.
- ↑ Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego, czyli właściciele ziemscy w Koronie w latach 1783-1784, Warszawa 2006, s. 396.
- ↑ Sęczys E., Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim, Warszawa 2000, s. 491.
- ↑ Ołtarze Gołacze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 526.
- ↑ M. Dajnowicz, Drobna szlachta ziemi łomżyńskiej na przełomie XIX i XX wieku, Łomża 2002, s. 234.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 IX 1921 roku, Warszawa 1925, s. 65.
- ↑ Księga Adresowa Polski..., s. 142.