Nowa Słowenia

słoweńska partia polityczna

Nowa Słowenia (słoweń. Nova Slovenija, NSi) – słoweńska prawicowa, chadecka partia polityczna, działająca od 2000.

Nowa Słowenia
Ilustracja
Państwo

 Słowenia

Lider

Matej Tonin

Data założenia

2000

Ideologia polityczna

chrześcijańska demokracja

Członkostwo
międzynarodowe

Europejska Partia Ludowa

Barwy

niebieski

Strona internetowa

Historia

edytuj

Nową Słowenię powołała w 2000 grupa polityków wywodzących się ze Słoweńskich Chrześcijańskich Demokratów, które to ugrupowanie wcześniej w tym samym roku sfederowało się ze Słoweńską Partią Ludową. Wśród inicjatorów powołania NSi znaleźli się Lojze Peterle i Andrej Bajuk, który objął stanowisko jej przewodniczącego.

W wyborach parlamentarnych w 2000 i 2004 partia uzyskiwała swoją reprezentację w parlamencie krajowym. Od 2004 do 2008 NSi współtworzyła koalicyjny rząd z Janezem Janšą na czele. W 2007 popierała kandydaturę Lojze Peterle w wyborach prezydenckich. W wyborach w 2008 nie przekroczyła wyborczego progu. W rezultacie Andrej Bajuk zrezygnował z kierowania partią[1]. Na czele partii stanęła Ljudmila Novak. Pod jej przywództwem w wyborach w 2011 NSi powróciła do parlamentu krajowego, a w 2012 przystąpiła do koalicji popierającej drugi rząd Janeza Janšy. W 2013 po rozpadzie koalicji i zmianie rządu znalazła się w opozycji.

W 2018 nowym przewodniczącym ugrupowania został Matej Tonin[2]. W 2020 partia dołączyła do nowej centroprawicowej koalicji[3], która utworzyła kolejny gabinet Janeza Janšy. Po wyborach w 2022 powróciła do opozycji.

Wyniki wyborcze

edytuj

Wybory do Zgromadzenia Narodowego[4]:

  • 2000: 8,6% głosów, 8 mandatów
  • 2004: 9,1% głosów, 9 mandatów
  • 2008: 3,4% głosów, 0 mandatów
  • 2011: 4,9% głosów, 4 mandaty
  • 2014: 5,5% głosów, 5 mandatów
  • 2018: 7,1% głosów, 7 mandatów
  • 2022: 6,9% głosów, 8 mandatów[5]

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 NSi zajęła pierwsze miejsce w kraju (23,6% głosów i 2 mandaty). W 2009, rok po porażce w wyborach krajowych, z wynikiem 16,6% wprowadziła 1 europosła. W 2014 poparcie na poziomie 16,5% dla koalicji Nowej Słowenii z ludowcami przełożyło się na 2 miejsca w PE VIII kadencji (w tym 1 dla NSi)[6]. Również 1 mandat w Europarlamencie Nowa Słowenia zdobywała w 2019 (11,1% głosów)[7] i 2024 (7,7% głosów)[8].

NSi przystąpiła do Europejskiej Partii Ludowej[9].

Przypisy

edytuj
  1. Andrej Bajuk ponudil odstop. rtvslo.si, 21 września 2008. [dostęp 2024-06-13]. (słoweń.).
  2. Ljudmila Novak odstopila, Tonin v.d. predsednika NSi. delo.si, 31 stycznia 2018. [dostęp 2024-06-13]. (słoweń.).
  3. SDS, SMC, NSi & DeSUS Agree to Coalition with Janša as PM. total-slovenia-news.com, 25 lutego 2020. [dostęp 2024-06-13]. (ang.).
  4. Parties and Elections in Europe: Slovenia. parties-and-elections.eu. [dostęp 2024-06-13]. (ang.).
  5. Slovenija odločila: v vseh volilnih enotah zmagalo Gibanje Svoboda. 24ur.com, 25 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-25]. (słoweń.).
  6. Uradno: evropski poslanci so Zver, Tomc, Šulin, Peterle, Bogovič, Šoltes, Vajgl, Fajon. times.si, 25 maja 2014. [dostęp 2024-06-13]. (słoweń.).
  7. SDS, SD in LMŠ z dvema poslancema, SLS in NSi z enim. mladina.si, 26 maja 2019. [dostęp 2024-06-13]. (słoweń.).
  8. Povolilna analiza: v opoziciji in Gibanju Svoboda zadovoljni, Levica zaskrbljena. 24ur.com, 11 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-13]. (słoweń.).
  9. Nowa Słowenia na stronie Europejskiej Partii Ludowej. [dostęp 2024-06-13]. (ang.).