Niszczyciele typu Somers

Niszczyciele typu Somers
	; USS Somers (DD-381)
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	Federal Shipbuilding and Drydock Company, Kearny, New Jersey; Bath Iron Works, Bath, Maine
Planowane okręty	5
Zbudowane okręty	5
Okręty w służbie	0
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2079 ton; 2811 ton (pełna)
Długość	116,13 metra (całkowita)
Szerokość	11,25 metra
Zanurzenie	5,4 metra
Napęd	2 śruby, 4 kotły Babcock & Wilcox 2 turbiny General Electic Curtis 52 000 KM
Prędkość	35 węzły
Zasięg	7020 Mm/12 w; 6490 Mm/15,6 w; 4250 Mm/20 w; 3140 Mm/25 w
Załoga	235 marynarzy i oficerów; 290 – 330 podczas wojny
Uzbrojenie	1940 rok; 8 x 127 mm (4 x II); 8 x 28 mm (2 x IV); 2 x 12,7 (2 x I); 12 wyrzutni torp. 533 mm (3 x IV); 2 zrzutnie bomb głębinowych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2023-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niszczyciele typu Somers – amerykańskie niszczyciele, pełniące funkcję przewodników floty (liderów), zbudowane w latach 1937–1938 i służące w US Navy podczas II wojny światowej.

Geneza

W pierwszej połowie lat 30. XX wieku rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych duży program rozbudowy sił marynarki wojennej, jednym z jego elementów była budowa serii niszczycieli. Podjęto również decyzję, aby wybudować kilka niszczycieli pełniących rolę przewodników floty (liderów), okrętów większych i silniej uzbrojonych od klasycznych niszczycieli. Rolę liderów we Flocie Pacyfiku pełniły jednostki typu Porter, we Flocie Atlantyckiej rolę liderów miały pełnić niszczyciele typu Somers.

Budowa

Wybudowano 5 okrętów typu Somers: USS „Somers” (DD-381), USS „Warrington” (DD-383), USS „Sampson” (DD-394), USS „Davis” (DD-395) oraz USS „Jouett” (DD-396). Pierwsze dwa niszczyciele wybudowano w stoczni Federal Shipbuilding and Drydock Company w Kearny w stanie New Jersey, pozostałe trzy w stoczni Bath Iron Works w Bath (Maine).

Nr. taktyczny Nazwa	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Wejście do służby
DD 381 Somers	Federal Shipbuilding	27.06.1935	13.03.1937	30.06.1938
DD 383 Warrington	Federal Shipbuilding	10.10.1935	15.05.1937	12.08.1938
DD 394 Sampson	Bath Iron Works	08.04.1936	16.04.1938	03.10.1938
DD 395 Davis	Bath Iron Works	28.07.1936	30.07.1938	16.12.1938
DD 396 Jouett	Bath Iron Works	26.03.1936	24.09.1938	07.03.1939

Konstrukcja

Za projekt niszczycieli odpowiedzialna była firma Gibbs & Cox. Mając już doświadczenie w eksploatacji niszczycieli typu Porter, zdecydowano się wprowadzić kilka udoskonaleń istniejącego typu. Najważniejszym z nich był nowy zespół napędowy opracowany przez firmę Babcock & Wilcox i Foster Wheeler. Nowe kotły wytwarzające parę o wyższym ciśnieniu i większej temperaturze pozwalały osiągnąć prędkość o 0,5 węzła większą niż na Porterach (Podczas prób morskich USS „Sampson” rozwinął prędkość 38,56 w). Wzmocniono uzbrojenie torpedowe o dodatkowe trzy wyrzutnie w porównaniu z Porterem. Wygospodarowano dla nich miejsce dzięki rezygnacji z jednego z kominów. Zrezygnowano z masztu rufowego, a jedyny istniejący miał konstrukcję palową, osiągnięto dzięki temu znaczne oszczędności tonażowe. Dzięki tym wszystkim udoskonaleniom lidery floty Atlantyku były szybsze i posiadały większy zasięg od swoich pacyficznych odpowiedników.

USS „Sampson” (DD-394)

Uzbrojenie

Uzbrojenie główne tworzyło 8 armat Mk 12 na podwójnych podstawach Mk 22, kalibru 127 mm i długości luf 38 kalibrów, rozmieszczonych w czterech wieżach artyleryjskich. Uzbrojenie przeciwlotnicze tworzyło 8 działek Mk 2, kalibru 28 mm o długości lufy 75 kalibrów, rozmieszczonych na dwóch stanowiskach po cztery lufy oraz dwa karabiny maszynowe 12,7 mm. Okręty posiadały również trzy stanowiska torpedowe 533 mm, po trzy wyrzutnie na stanowisko i dwie rufowe zrzutnie bomb głębinowych Mk 7. Niszczyciele zaopatrzone były również w urządzenia sonarowe.

Modyfikacje

W 1942 roku na niszczycielach typu Somers zdemontowano środkowy zespół wyrzutni torpedowych oraz działka 28 mm zastępując je działkami 20 mm. W 1943 roku usunięto wieżę artyleryjską nr 3 (rufową), wzmacniając uzbrojenie przeciwlotnicze działkami 20 mm Oerlikon oraz działkami 40 mm Boforsa. W toku działań wojennych zaczęto instalować wyposażenie radiolokacyjne: radar dozoru SC oraz radar kierowania ogniem Mk 3. Na rufie montowano maszty z radionamiernikami HF/DF.

Bibliografia

Wojciech Holicki. Amerykańskie niszczyciele typu Somers. „Nowa Technika Wojskowa”. 11, s. 57-61, 1999. ISSN 1230-1655.