Niszczyciele typu Clemson

typ amerykańskich niszczycieli

Niszczyciele typu Clemson – typ amerykańskich niszczycieli. 156 jednostek służyło w United States Navy w dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie II wojny światowej.

Niszczyciele typu Clemson
Ilustracja
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Użytkownicy

 US Navy

Stocznia

różne

Wejście do służby

1919

Planowane okręty

162

Zbudowane okręty

156

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1190 ton

Długość

95,83 metra

Szerokość

9,65 metra

Zanurzenie

2,82 metra

Prędkość

35 węzłów

Załoga

120

Uzbrojenie

4 działa kalibru 102 mm
2 działa kalibru 76 mm
12 wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm

USS "John D. Ford" (DD-228)

Okręty tego typu wchodziły do służby w US Navy w latach 1919 – 1922. Były budowane w New York Shipbuilding Corporation i Bethlehem Steel Corporation. Projekt niszczycieli typu Clemson opierał się na zmienionym projekcie niszczycieli typu Wickes i był ostatnim typem niszczycieli gładkopokładowych, jaki został zbudowany w Stanach Zjednoczonych. Z racji charakterystycznej – czterokominowej sylwetki, nazywane były „czterofajkowcami”[a][1].

Historia

edytuj

Czternaście okrętów weszło na skały podczas katastrofy przy Przylądku Honda w 1923, z tego 7 zostało straconych. Większość okrętów nie uczestniczyła w żadnych walkach, wiele zostało wycofanych ze służby w latach 30. i złomowanych jako następstwo Traktatu Londyńskiego.

Dziewiętnaście okrętów zostało przekazanych Royal Navy w 1940 roku w ramach umowy "Niszczyciele za bazy". W Wielkiej Brytanii zostały oznaczone jako typ Town i przebudowane na niszczyciele eskortowe. Inne zostały przerobione w USA na szybkie transportowce bądź transportowce wodnosamolotów i służyły w tej roli w II wojnie światowej. Część służyła bojowo w swojej pierwotnej roli, zwłaszcza podczas walk na wodach Holenderskich Indii Wschodnich na początku 1942 (m.in. bitwa na Morzu Jawajskim).

Okręty tego typu

edytuj
Numer taktyczny Nazwa okrętu Przyjęcie do służby Wycofanie ze służby Los Uwagi na temat służby
DD186 "Clemson" 19 grudnia 1919 12 października 1945 sprzedany przemianowany na AVP-17, APD-4 i APD-31
DD187 "Dahlgren" 6 stycznia 1920 12 grudnia 1945 sprzedany przemianowany na AG-91
DD188 "Goldsborough" 20 stycznia 1920 11 października 1945 złomowany przemianowany na AVP-18, APD-5, APD-32
DD189 "Semmes" 21 lutego 1920 2 czerwca 1946 złomowany przemianowany na AG-24; służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard) jako CG-20
DD190 "Satterlee" 23 grudnia 1919 8 października 1940 zatopiony służył w Royal Navy jako HMS Belmont, zatopiony 31 stycznia 1942 przez U-82
DD191 "Mason" 28 lutego 1920 31 marca 1922 zatopiony służył w Royal Navy jako HMS Broadwater, storpedowany i zatopiony przez U-101 18 października 1941 Lt. John Stanley Parker, RNVR był pierwszym Amerykaninem zabitym w akcji podczas służby w Royal Navy.
DD192 "Graham" 13 marca 1920 31 marca 1922 złomowany
DD193 "Abel P. Upshur" 19 lipca 1919 23 września 1940 złomowany służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard) jako CG-15 i Royal Navy jako HMS Clare, złomowany 1945
DD194 "Hunt" 30 września 1920 8 października 1940 złomowany służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard) jako CG-18 i Royal Navy jako HMS Broadway, złomowany 1947
DD195 "Welborn C. Wood" 14 stycznia 1921 9 września 1940 złomowany służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard) jako CG-19 i Royal Navy jako HMS Chesterfield; złomowany 1947
DD196 "George E. Badger" 28 lipca 1920 3 października 1945 złomowany przemianowany na AVP-16, AVD-3, i APD-33; służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard)
DD197 "Branch" 26 lipca 1940 8 października 1940 zatopiony służył w Royal Navy jako HMS Beverley, zatopiony 9 kwietnia 1943
DD198 "Herndon" 14 września 1920 9 września 1940 zatopiony służył w Straży Przybrzeżnej (Coast Guard) jako CG-17, w Royal Navy jako HMS "Churchill", i Związkowi Radzieckiemu jako "Delatelnyi", zatopiony 16 stycznia 1945
DD199 "Dallas" 29 października 1920 28 lipca 1945 złomowany przemianowany na "Alexander Dallas" w 1945
DD206 "Chandler" 5 września 1919 12 listopada 1945 sprzedany przemianowany na DMS-9
DD207 "Southard" 24 września 1919 5 grudnia 1945 złomowany przemianowany na DMS-10
DD208 "Hovey" 24 września 1919 7 stycznia 1945 zatopiony przemianowany na DMS-11
DD209 "Long" 20 października 1919 6 stycznia 1945 zatopiony przemianowany na DMS-12
DD210 "Broome" 31 października 1919 20 maja 1946 złomowany przemianowany na AG-96
DD211 "Alden" 24 listopada 1919 15 lipca 1945 złomowany
DD212 "Smith Thompson" 10 grudnia 1919 15 maja 1936 zatopiony zatopiony na morzu 25 lipca 1936
DD213 "Barker" 27 grudnia 1919 18 lipca 1945 sprzedany
DD214 "Tracy" 19 stycznia 1946 złomowany przemianowany na DM-19
DD215 "Borie" 24 marca 1920 2 listopada 1943 zatopiony uszkodzony po staranowaniu U-405, dobity przez własne okręty
DD216 "John D. Edwards" 6 kwietnia 1920 28 lipca 1945 złomowany
DD217 "Whipple" 23 kwietnia 1920 9 listopada 1945 złomowany przemianowany na AG-117
DD218 "Parrott" 11 maja 1920 14 czerwca 1944 złomowany
DD219 "Edsall" 26 listopada 1920 1 marca 1942 zatopiony zatopiony przez Japończyków na Morzu Jawajskim
DD220 "MacLeish" 2 sierpnia 1920 8 marca 1946 złomowany przemianowany na AG-87
DD221 "Simpson" 3 listopada 1942 maj 1946 złomowany przemianowany na APD-27, AG-97
DD222 "Bulmer" 16 sierpnia 1920 16 sierpnia 1946 sprzedany przemianowany na AG-86
DD223 "McCormick" 30 sierpnia 1920 4 października 1945 złomowany przemianowany na AG-118
DD224 "Stewart" 20 września 1920 23 maja 1946 zatopiony jako okręt-cel zdobyty przez Japończyków podczas II wojny światowej, służył w Imperialnej Marynarce Wojennej jako okręt patrolowy, ponownie zdobyty przez Amerykanów
DD225 "Pope" 27 października 1920 1 marca 1942 zatopiony zatopiony przez Japończyków na Morzu Jawajskim eskortując HMS "Exeter"
DD226 "Peary" 22 października 1920 19 lutego 1942 zatopiony zatopiony przez japońskie lotnictwo
DD227 „Pillsbury”(inne języki) 15 grudnia 1920 2 marca 1942 zatopiony
DD228 "John D. Ford" 30 grudnia 1920 2 grudnia 1945 złomowany przemianowany na AG-119
DD229 "Truxtun" 30 grudnia 1920 18 lutego 1942 zatopiony zatopiony po wejściu na mieliznę w pobliżu Nowej Fundlandii
DD230 "Paul Jones" 19 kwietnia 1921 5 listopada 1945 złomowany przemianowany na AG-120
DD231 "Hatfield" 16 kwietnia 1920 13 grudnia 1946 złomowany przemianowany na AG-84
DD232 "Brooks" 18 czerwca 1920 2 sierpnia 1945 sprzedany przemianowany na APD-10
DD233 "Gilmer" 18 czerwca 1920 5 lutego 1946 złomowany przemianowany na APD-11
DD234 "Fox" 17 maja 1920 29 listopada 1945 złomowany przemianowany na AG-85
DD235 "Kane"
DD236 "Humphreys"
DD237 "McFarland"
DD238 "James K. Paulding"
DD239 "Overton"
DD240 "Sturtevant"
DD241 "Childs"
DD242 "King"
DD243 "Sands"
DD244 "Williamson"
DD245 "Reuben James" 24 września 1920 31 października 1941 zatopiony zatopiony przez U-boota U-552, pierwszy amerykański okręt stracony w II wojnie światowej
DD246 "Bainbridge"
DD247 "Goff"
DD248 "Barry"
DD249 "Hopkins"
DD250 "Lawrence"
DD251 "Belknap"
DD252 "McCook"
DD253 „McCalla”(inne języki)
DD254 "Rodgers"
DD255 "Osmond Ingram"
DD256 „Bancroft”(inne języki)
DD257 "Welles"
DD258 "Aulick"
DD259 "Turner"
DD260 "Gillis"
DD261 "Delphy" zatonął w katastrofie przy Przylądku Honda
DD262 "McDermut"
DD263 „Laub”(inne języki)
DD264 "McLanahan"
DD265 "Edwards"
DD266 "Greene"
DD267 "Ballard"
DD268 "Shubrick"
DD269 "Bailey"
DD270 "Thornton"
DD271 "Morris"
DD272 "Tingey"
DD273 "Swasey"
DD274 "Meade"
DD275 "Sinclair"
DD276 "McCawley"
DD277 "Moody"
DD278 "Henshaw"
DD279 "Meyer"
DD280 "Doyen"
DD281 "Sharkey"
DD282 "Toucey"
DD283 "Breck"
DD284 "Isherwood"
DD285 "Case"
DD286 "Lardner"
DD287 "Putnam"
DD288 "Worden"
DD289 "Flusser"
DD290 "Dale"
DD291 "Converse"
DD292 "Reid"
DD293 "Billingsley"
DD294 "Charles Ausburn"
DD295 "Osborne"
DD296 "Chauncey" zatonął w katastrofie przy Przylądku Honda
DD297 "Fuller"
DD298 "Percival"
DD299 "John Francis Burnes"
DD300 "Farragut"
DD301 "Somers"
DD302 "Stoddert"
DD303 "Reno"
DD304 "Farquhar"
DD305 "Thompson"
DD306 "Kennedy"
DD307 "Paul Hamilton"
DD308 "William Jones"
DD309 "Woodbury"
DD310 "S. P. Lee"
DD311 "Nicholas"
DD312 "Young"
DD313 "Zeilin"
DD314 "Yarborough"
DD315 "La Vallette"
DD316 "Sloat"
DD317 "Wood"
DD318 "Shirk"
DD319 "Kidder"
DD320 "Selfridge"
DD321 "Marcus"
DD322 "Mervine"
DD323 "Chase"
DD324 "Robert Smith"
DD325 "Mullany"
DD326 "Coghlan"
DD327 "Preston"
DD328 "Lamson"
DD329 "Bruce"
DD330 "Hull"
DD331 "Macdonough"
DD332 "Farenholt"
DD333 "Sumner"
DD334 "Corry"
DD335 "Melvin"
DD336 "Litchfield"
DD337 "Zane"
DD338 "Wasmuth"
DD339 "Trever"
DD340 "Perry"
DD341 "Decatur"
DD342 "Hulbert" 27 października 1920 2 listopada 1945 złomowany przemianowany na AVP-6
DD343 "Noa" 15 lutego 1921 12 września 1944 zatopiony przemianowany na APD-24. zatonął w wyniku kolizji
DD344 "William B. Preston" 23 sierpnia 1920 6 grudnia 1945 złomowany przemianowany na AVP-20, AVD-7
DD345 "Preble" 19 marca 1920 7 grudnia 1945 złomowany przemianowany na DM-20, AG-99
DD346 "Sicard" 9 czerwca 1920 21 listopada 1945 złomowany przemianowany na DM-21, AG-100
DD347 "Pruitt" 9 czerwca 1920 16 listopada 1945 złomowany przemianowany na AG-101
  1. Pierwszym "czterofajkowcem" był transatlantyk „Kaiser Wilhelm der Grosse”, pierwszy z cenionej serii pięciu niemieckich jednostek czterokominowych, wybudowanych w szczecińskiej stoczni AG Vulcan Stettin. Kolejnymi były: „Deutschland” (1900), „Kronprinz Wilhelm” (1901), „Kaiser Wilhelm II” (1902), „Kronprinzessin Cecylie” (1906). Statki te zapewniły armatorom rekordowe, a konstruktorom – wielkie uznanie. Aby upodobnić do nich swojego Titanica (1911) Anglicy dobudowali mu czwarty komin-atrapę (pozorując nawet wydostawanie się dymu).

Przypisy

edytuj
  1. Roman Czejarek: Szczecińskie czterofajkowce. [w:] ISBN 83-921866-8-0 [on-line]. Wydawnictwo Lega, Szczecin, 2005. [dostęp 2014-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]. (pol. • ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj