Niszczyciele typu Beograd
Niszczyciele typu Beograd zostały zbudowane dla Jugosłowiańskiej Królewskiej Marynarki Wojennej pod koniec lat 30. XX w. Pierwszą z zaprojektowanych we francuskiej firmie „Ateliers et Chantiers de la Loire” jednostek zbudowano w Nantes, zaś dwie pozostałe w Jugosławii. Uzbrojenie dostarczyły czeskie zakłady Škoda, zaś większość mechanizmów i maszyn Yarrow Shipbuilders.
| |
| Użytkownicy |
|
|---|---|
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1230 ton standardowa, |
| Długość |
98 m |
| Szerokość |
9,45 m |
| Zanurzenie |
3,18 m |
| Napęd |
2 zespoły turbin parowych, 3 kotły, Moc 40 000 KM |
| Prędkość |
38 węzłów (70 km/h) |
| Załoga |
145 |
| Uzbrojenie |
4 działa 120 mm (4x1) |
Należący do tego typu niszczyciel „Lublana” został 17 kwietnia 1941 przejęty przez Włochów w suchym doku, „Zagreb”, by uniknąć tego losu, został w Kotorze wysadzony przez własną załogę, zaś ostatni z okrętów, „Beograd”, poważnie uszkodzony podczas bombardowania na morzu, zdołał dotrzeć do macierzystego portu w Kotorze, gdzie również został przejęty.
W składzie Regia Marina okręty przemianowano – „Lublanę” na „Lubiana”, zaś „Beograd” na „Sebenico”, tworząc typ niszczycieli Sebenico. Oba okręty w składzie włoskiej marynarki wojennej zajmowały się eskortowaniem konwojów do Afryki Północnej. „Lubiana” została zatopiona 1 kwietnia 1943 r. w zatoce Tunisu, „Sebenico” natomiast po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943, został przejęty przez Niemców i służył jako TA 43 w Kriegsmarine w północnej części Adriatyku. Uszkodzony przez jugosłowiańską artylerię w kwietniu 1945, został zatopiony przez własną załogę 1 maja 1945 w Trieście.
Okręty tego typu
edytuj| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wcielenie do służby | Los |
|---|---|---|---|---|
| Beograd | Ateliers et Chantiers de la Loire, Nantes | 23 grudnia 1937 | 28 kwietnia 1939 | Przejęty przez Włochów 17 kwietnia 1941 r., zmiana nazwy na "Sebenico"
Przejęty przez Niemców w 1943 r., samozatopiony 1 maja 1945 r. |
| Lublana | Yarrow, Krajievica | 28 czerwca 1938 | grudzień 1939 | Przejęty przez Włochów 17 kwietnia 1941 r., zatopiony 1 kwietnia 1943 r. |
| Zagreb | Ateliers et Chantiers de la Loire, Split | 30 marca 1938 | kwiecień 1939 | samozatopiony 17 kwietnia 1941 |
Bibliografia
edytuj- Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.