Nikołaj Kuzniecow (konstruktor)

radziecki konstruktor silników

Nikołaj Dmitrijewicz Kuzniecow (ros. Николай Дмитриевич Кузнецов, ur. 10 czerwca?/23 czerwca 1911 w Aktiubińsku, zm. 31 lipca 1995 w Moskwie) – radziecki konstruktor silników lotniczych i rakietowych, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1957 i 1981).

Nikołaj Kuzniecow
Николай Дмитриевич Кузнецов
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1911
Aktiubińsk

Data i miejsce śmierci

31 lipca 1995
Moskwa

Zawód, zajęcie

konstruktor silników lotniczych i rakietowych

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe”

Życiorys

edytuj

Od 1923 mieszkał z rodziną w guberni moskiewskiej, w 1930 skończył szkołę dla młodzieży chłopskiej, później pracował w kołchozie jako traktorzysta, od grudnia 1930 do czerwca 1932 uczył się w technikum lotniczym. Pracował jako ślusarz w Moskwie, od stycznia 1933 do 1938 studiował w Wojskowo-Powietrznej Akademii Inżynieryjnej im. Żukowskiego, potem był w niej pracownikiem naukowym, od 1939 należał do WKP(b), był organizatorem partyjnym katedry tej akademii. W październiku 1941 wraz z akademią został ewakuowany do Swierdłowska, od lipca do września 1942 odbywał staż jako starszy inżynier 239 Dywizji 6 Armii Powietrznej na Froncie Północno-Zachodnim, w październiku 1942 został organizatorem partyjnym KC WKP(b) w Specjalnym Biurze Konstruktorskim (OKB) w zakładzie lotniczym nr 26 w Ufie, we wrześniu 1943 I zastępcą głównego konstruktora tego biura, a 1 lipca 1946 głównym konstruktorem OKB zakładu lotniczego nr 29 w Ufie. Od 1949 był głównym konstruktorem/generalnym konstruktorem Państwowego Związkowego Zakładu Doświadczalnego nr 2 ds. opracowania i produkcji doświadczalnych silników rakietowych w Kujbyszewie; pod jego kierunkiem zbudowano 57 nowych typów silników, m.in. dla samolotów Tu-114, Tu-154, An-22, Ił-62 i Tu-144, a także silników dla agregatów i generatorów elektrycznych. W 1960 otrzymał tytuł profesora, 1968 został członkiem korespondentem Akademii Nauk ZSRR, a w 1974 jej członkiem rzeczywistym. W latach 1963–1990 był deputowanym do Rady Najwyższej RFSRR, a także delegatem na XIX, XXII, XXIII, XXIV, XXV, XXVI i XXVII Zjazdy KPZR. 17 czerwca 1982 otrzymał honorowe obywatelstwo Kujbyszewa. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.

Awanse

edytuj
  • inżynier-kapitan (1938)
  • inżynier-major (27 kwietnia 1942)
  • inżynier-podpułkownik (22 lutego 1944)
  • inżynier-pułkownik (16 maja 1949)
  • generał-major służby inżynieryjno-technicznej (22 lutego 1963)
  • generał porucznik służby inżynieryjno-lotniczej (1968)

Odznaczenia i nagrody

edytuj

I 15 medali.

Bibliografia

edytuj