Nikołaj Arsienjew (gubernator)
Nikołaj Iwanowicz Arsienjew ros. Николай Иванович Арсеньев, niem. Arßeniew (ur. w 1760 roku w Moskwie, zm. 8 lutego 1830 roku) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, prokurator gubernialny w Twerze, wicegubernator w guberni wołyńskiej i kurlandzkiej po czym gubernator w tejże.
 Herb rodu Arienjewów | |
| Data i miejsce urodzenia |
1760 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 lutego 1830 |
| Wicegubernator wołyński | |
| Okres |
od 1796 |
| Wicegubernator kurlandzki | |
| Okres |
od 14 grudnia?/25 grudnia 1799 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Gubernator kurlandzki | |
| Okres |
od 20 października?/1 listopada 1800 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujNikołaj Iwanowicz Arsienjew urodził się w 1760 roku w Moskwie. Wywodził się z rodziny szlacheckiej o tatarskich korzeniach. Jego ojciec, Iwan Michajłowicz Arsienjew był działaczem państwowym w randze radcy stanu[1] i Nikołaj podążył w jego ślady. Pierwszym z ważniejszych obejmowanych przez niego funkcji był urząd prokuratora gubernialnego w Twerze. W 1796 roku został wicegubernatorem wołyńskim, stanowisko te opuścił już 27 stycznia następnego roku. Dnia 14 grudnia?/25 grudnia 1799 nominowany na wicegubernatora kurlandzkiego w miejsce polskiego barona Józefa Hurko-Romejko. W związku z dymisją gubernatora Karla Wilhelma von Driesena przejął jego obowiązki. Urząd gubernatorski pełnił od 20 października?/1 listopada 1800 do 6 listopada?/18 listopada 1808 roku[2]. Okres ten był niespokojny z powodu wojny z Napoleonem, która groziła wejściem wrogich wojsk na terytorium rosyjskie. Arsienjew, na rozkaz cesarza Aleksandra I i ministra spraw wewnętrznych Wiktora Koczebuja, usiłował przygotować gubernie na taką ewentualność. Plany powołania 12-tysięcznej milicji obywatelskiej były przyjmowane z rezerwą przez miejscową niemiecką szlachtę, która wynegocjowała zmniejszenie jej liczebności do 3314 osób. Arsienjew z trudem utrzymywał milicjantów w oddziałach, zaś po podpisaniu pokoju w Tylży większość z nich została rozpuszczona[3]. Dwukrotnie gościł w swojej guberni króla Ludwika XVIII, który przebywał na wychodźstwie w związku z sytuacją we Francji[2].
Arsieniew jako gubernator posiadał rangę radcy stanu, która w 1806 roku została podniesiona do rzeczywistego radcy stanu (IV klasa cywilna)[4]. W 1808 roku został wpisany na listę szlachty kurlandzkiej 18 marca?/30 marca i piltyńskiej 27 kwietnia?/9 maja. Umarł 8 lutego 1830 roku[1][5].
Rodzina
edytujŻoną Nikołaja Arsienjewa była księżna Anna Aleksandrowna z domu Chowańska (1765–1832)[5]. Ze związku narodziło się pięcioro dzieci: Dmitrij, Aleksander, Fiodor, Siergiej i córka Jelizawieta. Miał trzech braci: Aleksieja, Piotra i Iwana[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c История русских родов 2015 ↓.
- ↑ a b Janicki 2011 ↓, s. 226.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 57–59.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 251–252.
- ↑ a b Janicki 2011 ↓, s. 226–227.
Bibliografia
edytuj- Arkadiusz Janicki: Kurlandia w latach 1795–1915. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2011. ISBN 978-83-7326-865-4. (pol.).
- История русских родов: Арсеньевы дворяне. 2015. (ros.).