Nicola Sturgeon
Nicola Ferguson Sturgeon (ur. 19 lipca 1970 w Irvine[1]) – szkocka polityk, liderka Szkockiej Partii Narodowej, Pierwsza Minister Szkocji w latach 2014–2023. Deputowana z okręgu Glasgow Southside[2].
 Nicola Sturgeon (2021) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Nicola Ferguson Sturgeon |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1970 |
| 5. Pierwszy Minister Szkocji | |
| Okres |
od 20 listopada 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Lider Szkockiej Partii Narodowej | |
| Okres |
od 14 listopada 2014 do 27 marca 2023 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Zastępca pierwszego ministra Szkocji | |
| Okres |
od 17 maja 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Kariera
edytujMłodość i edukacja
edytujUrodziła się w Irvine w 1970 roku, jako córka pielęgniarki i elektryka[3]. Dorastała w Prestwick i w Dreghorn[4]. Ukończyła Dreghorn Primary School i Greenwood Academy[4]. Kiedy jej nauczycielka języka angielskiego (członkini Partii Pracy) dowiedziała się, że Sturgeon jest niechętna wobec polityki prowadzonej przez Partię Konserwatywną, zachęciła ją do dołączenia do swojej partii[5]. Sturgeon odmówiła i uznała, że ten moment zachęcił ją do wstąpienia do Szkockiej Partii Narodowej[5]. W 1992 roku została absolwentką Uniwersytetu w Glasgow[6]. W 1993 roku uzyskała dyplom w zakresie praktyki prawnej[6].
Tuż po uzyskaniu dyplomu, w 1993 roku została aplikantką w McClure Naismith[7], gdzie ukończyła staż w 1995 roku[6]. W latach 1997–1999 pracowała w Drumchapel Law Centre[6].
Kariera polityczna
edytujW 1986 roku dołączyła do Szkockiej Partii Narodowej[8].
W 1992 i 1997 roku bezskutecznie startowała w wyborach do Parlamentu Szkockiego[3]. Po raz pierwszy zdobyła mandat członkini szkockiego parlamentu w wyborach w roku 1999[9]. W 2004 roku została wiceprzewodniczącą Szkockiej Partii Narodowej[3].
Po porażce zwolenników niepodległości w referendum niepodległościowym i dymisji dotychczasowego pierwszego ministra Szkocji, Alexa Salmonda została 14 listopada 2014 przywódczynią SNP[10], zapowiedziała wówczas kontynuację starań o niepodległość Szkocji[10], a 19 listopada parlament szkocki mianował ją premierem, jako pierwszą w historii kobietę[11][12].
W lutym 2023 podała się do dymisji, informując o pozostaniu na stanowisku do czasu wyboru jej następcy[13]. 29 maja 2023 zastąpiona przez Humzę Yousafa na urzędzie pierwszego ministra[14].
Poglądy polityczne
edytuj
Przez media jest uznawana jest za socjaldemokratkę[15][16]. Jest przeciwniczką polityki zaciskania pasa[17] oraz brytyjskiego programu nuklearnego[18]. Jest feministką, popiera prawa kobiet oraz równość płci[19][20]. W 2019 roku, po fali protestów szkolnych w obronie klimatu, zapowiedziała zmniejszenie emisji dwutlenku węgla do atmosfery[21]. Popiera niepodległość Szkocji oraz jej dołączenie do Unii Europejskiej[22][23].
Nagrody i odznaczenia
edytujW 2008, 2012, 2014, 2015 i w 2019 roku uzyskała tytuł Szkockiej Polityk Roku[24]. W 2016 roku znalazła się na liście 100 najpotężniejszych kobiet, zdobywając 50. miejsce (2. w Wielkiej Brytanii)[25]. W 2018 r. ponownie jej nazwisko znajdowało się na owej liście (tym razem była 45. na całym świecie oraz 2. w Wielkiej Brytanii)[26]. W 2015 roku program Woman's Hour uznał ją za najpotężniejszą i najbardziej wpływową kobietę w Zjednoczonym Królestwie[27].
W 2019 roku uzyskała M100 Media Award za ważny głos rozsądku w sprawie Brexitu[28].
Życie prywatne
edytujMieszka w Glasgow ze swoim mężem Peterem Murrellem[2], politykiem Szkockiej Partii Narodowej[29].
Przypisy
edytuj- ↑ Naveed Aman Khan, Scotland minds the gap [online], dailytimes.com.pk, 31 marca 2020 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
- ↑ a b The First Minister. The Scottish Government. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
- ↑ a b c Nicola Sturgeon – największe wyzwanie dla Borisa Johnsona [online], gazetaprawna.pl, 11 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-17].
- ↑ a b Mary J. Walker, From Ayrshire To Holyrood [online], ayrshiremagazine.com, 22 maja 2018 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ a b Mona McAlinden, Profile: Nicola Sturgeon [online], bbc.com, 5 września 2012 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ a b c d Ruby Karnick, 30 Very Important Things About Nicola Sturgeon – First Minister of Scotland [online], boomsbeat.com, 25 marca 2019 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Nicola Sturgeon biography extracts: Old friends and colleagues recall a talented, driven graduate [online], sundaypost.com, 15 marca 2015 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Luke Waller, Nicola Sturgeon [online], politico.eu, 2 grudnia 2015 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
- ↑ Maciej Czarnecki, Nicola Sturgeon [online], wyborcza.pl, 29 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-17].
- ↑ a b Teraz o niepodległość Szkocji będzie walczyła kobieta [online], TVN24, 14 listopada 2014 [dostęp 2020-04-17].
- ↑ It’s 4 years since Nicola Sturgeon became the first woman First Minister of Scotland [online], snp.org, 21 listopada 2018 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
- ↑ Nicola Sturgeon set to be voted in as Scottish first minister [online], dw.com [dostęp 2020-04-17] (ang.).
- ↑ Pierwsza minister Szkocji Nicola Sturgeon podała się do dymisji [online], Wprost, 15 lutego 2023 [dostęp 2023-02-15] (pol.).
- ↑ Andrew Macaskill, Humza Yousaf sworn in as Scotland's leader as bid for unity falters, „Reuters”, 29 marca 2023 [dostęp 2023-04-23] (ang.).
- ↑ Jamie Maxwell, Nicola Sturgeon: The new champion of liberalism [online], aljazeera.com, 23 stycznia 2017 [dostęp 2020-04-20].
- ↑ James Cook, Can Nicola Sturgeon deliver Scottish independence [online], BBC News, 20 listopada 2019 [dostęp 2020-04-20].
- ↑ Nina Suffczyńska, Brytyjska polityka ma twarz kobiety [online], rp.pl, 27 lipca 2015 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
- ↑ Londyn: Demonstracja przeciwko zbrojeniom nuklearnym [online], fakty.interia.pl, 27 lutego 2016 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
- ↑ Syma Mohammed, Nicola Sturgeon: Feminism is 'not a choice – it's common sense' [online], heraldscotland.com, 24 listopada 2018 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Q&A with Nicola Sturgeon on women and equality [online], holyrood.com, 4 października 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Sturgeon declares 'climate emergency' [online], bbc.com, 28 kwietnia 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Antonello Guerrera, Nicola Sturgeon: We Scots will be sad and angry on this Brexit day. But we'll be independent soon and re-join EU [online], repubblica.it, 31 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Łukasz Gadzała, Premier Szkocji w Brukseli: Uzyskamy niepodległość! [online], euractiv.pl, 10 lutego 2020 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
- ↑ James Delaney, Scottish Politician of the Year 2019: Winners in full [online], heraldscotland.com, 22 listopada 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Ross Dunn, Nicola Sturgeon named on list of world's most powerful women [online], dailyrecord.co.uk, 9 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Stephen Mcilkenny, Nicola Sturgeon listed as one of the world's most powerful women by Forbes [online], heraldscotland.com, 5 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Sturgeon tops women’s power list [online], bbc.com, 1 lipca 2015 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Martin Williams, Nicola Sturgeon wins Euro editors award for being Brexit 'crucial voice of reason' [online], heraldscotland.com, 5 września 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
- ↑ Who is Peter Murrell the SNP chief executive and why is he facing calls to quit? [online], scotsman.com [dostęp 2020-04-17] (ang.).