Nicholas Britell
Nicholas Britell (ur. 17 października 1980 w Nowym Jorku) – amerykański kompozytor, pianista i producent filmowy. Laureat Emmy za Najlepszy muzyczny motyw przewodni za serial Sukcesja. Dwukrotnie nominowany do Oscara – za muzykę do filmów Moonlight i Gdyby ulica Beale umiała mówić.
 Nicholas Britell (2013) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1980 |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 2008 |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujPochodzi z żydowskiej rodziny[1]. Uczęszczał do Juilliard School i Uniwersytetu Harvarda[2][3]. W szkole był członkiem instrumentalnego zespołu hip-hopowego The Witness Protection Program, gdzie grał na klawiszach i syntezatorach[4]. Britell należy do pokolenia kompozytorów, czerpiących z wpływów muzyki elektronicznej. Jego kompozycje są inspirowane pracami takich kompozytorów jak Siergiej Rachmaninow, George Gershwin, Philip Glass czy Zbigniew Preisner, a także producentów muzycznych jak Quincy Jones czy Dr. Dre[5].
Karierę kompozytora filmowego zaczął od napisania utworu Forgotten Waltz No. 2 do krótkometrażowego debiutu reżyserskiego Natalie Portman pt. Eve. W tym samym roku ponownie współpracował z Portman przy wyreżyserowanej przez nią noweli do filmu Zakochany Nowy Jork[5]. W kolejnych latach skomponował muzykę do takich produkcji jak m.in. Zniewolony (2013), Big Short (2015) czy Rebeliant (2016). Był także producentem krótkometrażowego filmu Damiena Chazelle'a Whiplash, a także jej pełnometrażowej wersji z 2014 roku.
Przełomem okazała się być jego współpraca z Barrym Jenkinsem. Za muzykę do filmu Moonlight (2016) otrzymał swoje pierwsze nominacje do Oscara i Złotego Globu[6]. Kolejną nominację do Nagrody Akademii przyniósł mu dwa lata później następny film Jenkinsa Gdyby ulica Beale umiała mówić (2018). Za muzyczny motyw przewodni do serialu HBO Sukcesja (2018) otrzymał z kolei nagrodę Emmy.
Jego żoną jest wiolonczelistka Caitlin Sullivan[7].
Filmografia
edytuj- 2008: Zakochany Nowy Jork
- 2012: Haiti: Where Did the Money Go
- 2012: Gimme the Loot
- 2013: Zniewolony
- 2015: The Seventh Fire
- 2015: Opowieść o miłości i mroku
- 2015: Big Short
- 2016: Rebeliant
- 2016: Moonlight
- 2016: Tramps
- 2017: Wojna płci
- 2018: Sukcesja
- 2018: Gdyby ulica Beale umiała mówić
- 2018: Vice
- 2019: Król
- 2021: Kolej podziemna
- 2021: Cruella
- 2021: Italian Studies
- 2021: Nie patrz w górę
- 2022: Andor[8]
Przypisy
edytuj- ↑ Nate Bloom, The tribe goes to the Oscars [online], J. The Jewish News of Northern California, 13 lutego 2017 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
- ↑ The ASCAP Foundation [online], ascapfoundation.org [dostęp 2021-07-04].
- ↑ Phi Beta Kappa elects 92 seniors to Harvard chapter [online], Harvard Gazette, 10 czerwca 2004 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
- ↑ A. Haven Thompson, Nicholas J. Britell '03-'04 | Magazine | The Harvard Crimson [online], thecrimson.com [dostęp 2021-07-04].
- ↑ a b The Fashionable Film Composer – “Gimme the Loot” [online], The Dodgy, 2 lipca 2012 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
- ↑ Winners & Nominees 2021 [online], goldenglobes.com [dostęp 2021-07-04] (ang.).
- ↑ Tim Greiving, Moonlight; screens to live music, packed crowd at downtown L.A.; Million Dollar Theatre [online], Los Angeles Times, 11 stycznia 2017 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
- ↑ Nicholas Britell: Knowing the score [online], CBS News, 18 grudnia 2022 [dostęp 2023-06-08] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Nicholas Britell w bazie IMDb
- Nicholas Britell w bazie Filmweb
- Oficjalna strona