Next Generation Network

NGN (ang. Next Generation Network – sieć następnej generacji) – kluczowe zmiany w architekturze sieci telekomunikacyjnych, które nastąpią w ciągu następnych 5-10 lat.

Ogólna idea NGN polega na tym, że jedna sieć będzie transportować wszystkie informacje (jak głos, dane, wideo) i realizować usługi telekomunikacyjne w postaci pakietowej, tak jak ma to miejsce w Internecie.

Sieci NGN są zwykle budowane w oparciu o protokół internetowy (Internet Protocol) i dlatego często te sieci określa się jako „all-IP”.

Definicja

Według definicji ITU-T Next Generation Network (NGN), sieć następnej generacji jest to sieć pakietowa realizująca usługi telekomunikacyjne i wykorzystująca wiele szerokopasmowych technik transportowych z gwarancją jakości usług (QoS), i w której funkcje usługowe są niezależne od wykorzystywanych technik transportowych.

Pozwala to użytkownikom sieci na nieskrępowany dostęp do sieci, do konkurujących ze sobą usługodawców i/lub do wybranych usług. NGN realizuje uogólnioną mobilność, co pozwala na spójne i powszechne świadczenie usług.

Praktycznie NGN powoduje trzy główne zmiany w architekturze sieci telekomunikacyjnej.

W sieci rdzeniowej, NGN prowadzi do konsolidacji wielu (specjalizowanych lub nakładkowych) sieci transportowych, budowanych w przeszłości dla różnych służb, w jedną rdzeniową sieć transportową (często w oparciu o IP i Ethernet). Między innymi prowadzi to do migracji architektury telefonicznej (PSTN) od komutacji kanałów do VoIP, a także migracji komercyjnej dotychczasowych usług, takich jak X.25, Frame Relay – do nowych usług jak np. VPN albo migracji technicznej przez emulację dotychczasowych usług w NGN.

W sieci dostępowej przewodowej, NGN prowadzi do migracji od oddzielnej obsługi głosu i danych w centralach miejscowych do DSLAM integrujących porty telefoniczne VoIP, co pozwala na wyeliminowanie telefonicznej infrastruktury komutacyjnej. W sieci dostępowej telewizji kablowej, NGN prowadzi do migracji realizacji usług VoIP i SIP jako standardu warstwy danych kablowych na bazie standardu DOCSIS.

W NGN jest zdefiniowana separacja sfery transportowej sieci i sfery usługowej sieci. Oznacza to, że jeśli usługodawca chce udostępnić nową usługę, to robi to definiując ją w sferze usługowej, bez uwzględniania sfery transportowej – usługi są niezależne od rozwiązań transportu. Dodatkowo jest tendencja do uniezależniania aplikacji (w tym telefonicznych) od sieci dostępowej i umieszczania ich w urządzeniach końcowych (telefony, komputery osobiste, dekodery).

Standardowe rozwiązania techniczne

Podstawę NGN stanowią technologie internetowe, a w tym IP i MPLS.

Na poziomie aplikacji SIP przejmuje rolę ITU-T H.323.

Dla aplikacji telefonicznych najważniejszym urządzeniem NGN jest softswitch – urządzenie realizujące połączenia VoIP. Jedną z najważniejszych funkcji softswich’a jest realizacja interfejsu istniejącej sieci telefonicznej (PSTN) poprzez bramy sygnalizacyjne (Signalling Gateways – SG) i bramy medialne (Media Gateways – MG). Termin „softswitch” może być różnie definiowany przez różnych producentów a także może obejmować nieco inne funkcje.

Agent połączeń (Call Agent) jest ogólnym określeniem urządzeń/systemów sterowania połączeniami.

IP Multimedia Subsystem (IMS) jest standardową architekturą funkcji usługowych opartych na mediach internetowych.

Zobacz też

• IP Multimedia Subsystem (IMS)
• Mobile Softswitch Solution

Bibliografia

• Recommendation ITU-T Y.2001 (12/04) General overview of NGN (ang.) (PDF)

Linki zewnętrzne

• ITU-T Next Generation Networks Global Standards Initiative. itu.int. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)]. (ang.)
• ITU-T NGN Management Focus Group (ang.)
• ETSI TISPAN (ang.)