Wikipedia

Nerw uszny wielki

Nerw uszny wielki (łac. nervus auricularis magnus) – w anatomii człowieka nerw będący najsilniejszą gałęzią skórną splotu szyjnego. Unerwia czuciowo skórę dołu zażuchwowego, małżowiny usznej wraz z płatkiem i obszarem ku tyłowi, części przewodu słuchowego zewnętrznego, tylnej części policzka oraz skórę kąta żuchwy[1]. Wychodzi spod mięśnia mostowo-obojczykowo-sutkowego i po przejściu przez blaszkę powierzchowną powięzi szyi zakręca na tylnej krawędzi tego mięśnia przebiegając po jego zewnętrznej powierzchni w kierunku małżowiny usznej[1].

Nerwy głowy i szyi, nerw uszny wielki podpisany Great Auricular

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 28, ISBN 978-83-200-3258-1.

Bibliografia

edytuj
  • Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 273-274. ISBN 978-83-200-3243-7.

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Nerw_uszny_wielki&oldid=74521559”