Nejc Dežman

słoweński skoczek narciarski

Nejc Dežman (ur. 7 grudnia 1992) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SK Triglav Kranj. Złoty medalista mistrzostw świata juniorów (2012).

Nejc Dežman
Ilustracja
Data urodzenia

7 grudnia 1992

Klub

SK Triglav Kranj

Debiut w PŚ

15 stycznia 2012 w Bad Mitterndorf (41.miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 marca 2012 w Lahti (29.miejsce)

Rekord życiowy

224,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Erzurum 2012 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Kontynentalny
srebro 2. miejsce
2013/2014
brąz 3. miejsce
2016/2017

W 2011 wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w estońskim Otepää, gdzie indywidualnie zajął 39., a drużynowo 5. miejsce. W sezonie 2011/2012 Pucharu Kontynentalnego zdobył swoje pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu[2].

Swój rekord życiowy, wynoszący 224 metry, ustanowił 19 marca 2017 na Vikersundbakken w Vikersund[1].

W czerwcu 2019 ogłosił zakończenie kariery[3].

Indywidualnie

edytuj
2015   Falun 20. miejsce (K-90), 26. miejsce (K-120)

Drużynowo

edytuj
2015   Falun 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[a], 6. miejsce (K-120)[b]

Starty N. Dežmana na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
20. 21 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 89,5 m 88,0 m 217,1 pkt 35,6 pkt Rune Velta
5. 22 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. miesz.[a] 90,0 m 86,5 m 868,4 pkt (208,4 pkt) 49,5 pkt Niemcy
26. 26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 116,5 m 120,0 m 197,2 pkt 71,5 pkt Severin Freund
6. 28 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[b] 117,0 m 121,5 m 797,5 pkt (195,1 pkt) 75,1 pkt Norwegia

Indywidualnie

edytuj
2011   Otepää 39. miejsce
2012   Erzurum złoty medal

Drużynowo

edytuj
2011   Otepää 5. miejsce[c]
2012   Erzurum 4. miejsce[d]

Starty N. Dežmana na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 28 stycznia 2011   Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 97,0 pkt 158,0 pkt Władimir Zografski
5. 30 stycznia 2011   Otepää Tehvandi K-90 HS-100 druż.[c] 84,0 m 82,5 m 847,0 pkt (195,0 pkt) 73,5 pkt Austria
1.  23 lutego 2012   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 109,5 m 108,0 m 286,5 pkt
4. 25 lutego 2012   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[d] 98,5 m 103,0 m 954,5 pkt (254,0 pkt) 34,0 pkt Norwegia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[4]
2011/2012 61.
2013/2014 37.
2014/2015 24.
2017/2018 39.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - 41 51 - - - - - - - - 29 30 17 38 - 17
Sezon 2012/2013
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - 50 45 q q - - - - - - - - q - 0
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - q q - - 7 9 37 13 39 33 11 44 33 23 22 20 137
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - 20 q 33 47 13 23 35 43 21 11 35 24 19 24 20 19 35 13 32 17 12 34 9 37 39 25 26 25 224
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
48 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
40 42 44 42 42 45 43 - - - - - - - - - - - - - - 42 45 q q - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - 25 - - - 22 9 45 36 28 39 28 q - 50
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - - - - q - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[2]
Sezon
2013/2014
         
- - - 4 5
Sezon
2014/2015
         
- 3 1 6 -
Sezon
2016/2017
           
- - - 6 - -
Sezon
2017/2018
               
- - - - 6 6 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[4]
2014/2015 24.
2017/2018 47.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[4]
2014/2015 26.
2017/2018 53.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[4]
2017 46.
2018 26.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018 15.[5]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018 62.[6]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2013 47.
2014 35.
2015 48.
2016 31.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj
Źródło[2]
2012
                  punkty
- - - 36 41 - - q - 0
2013
                      punkty
17 - 26 q 17 27 38 36 20 29 - 50
2014
                  punkty
34 44 36 18 14 15 14 44 - 65
2015
                      punkty
49 q q q 7 15 - - - - q 52
2016
                    punkty
- - 32 25 23 18 18 8 24 33 79
2018
                  punkty
- 38 - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj
Źródło[2]
2013      
2 - 4
2015    
6 6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[2]
2011/2012 25.
2012/2013 20.
2013/2014 2.
2016/2017 3.
2017/2018 4.
2018/2019 23.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 20 grudnia 2013   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 124,5 m 265,5 pkt 3. 8,9 pkt Michael Hayböck
2. 16 stycznia 2014   Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 96,0 m 88,0 m 235,0 pkt 1.
3. 17 stycznia 2014   Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 88,0 m 90,5 m 220,5 pkt 1.
4. 7 lutego 2014   Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 117,5 m 131,5 m 232,2 pkt 3. 19,3 pkt Klemens Murańka
5. 8 lutego 2014   Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 125,5 m 132,5 m 272,5 pkt 2. 3,3 pkt Anže Lanišek
6. 22 stycznia 2017   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,0 m 127,5 m 232,5 pkt 2. 12,3 pkt Andreas Wank
7. 4 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 137,5 m 143,0 m 269,7 pkt 1.
8. 5 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 98,5 m 105,5 m 263,2 pkt 1.
9. 11 lutego 2017   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 117,0 m 119,0 m 254,5 pkt 1.
10. 12 lutego 2017   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 116,0 m 237,6 pkt 2. 1,7 pkt Felix Hoffmann
11. 16 grudnia 2017   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,5 m 136,5 m 293,8 pkt 2. 4,5 pkt Tomasz Pilch
12. 6 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 133,0 m 131,0 m 244,9 pkt 2. 18,6 pkt Marius Lindvik
13. 11 stycznia 2018   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 135,5 m 133,5 m 252,4 pkt 3. 11,8 pkt David Siegel
14. 28 stycznia 2018   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,5 m 133,0 m 236,6 pkt 2. 0,1 pkt Robert Kranjec
15. 18 lutego 2018   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 105,0 m 115,5 m 246,9 pkt 1.
16. 27 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,0 m 128,0 m 296,6 pkt 3. 20,4 pkt Markus Schiffner
17. 18 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 134,5 m 208,8 pkt 3. 20,7 pkt Clemens Aigner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2010/2011
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 47 - - - - - - 0
Sezon 2011/2012
                                                      punkty
11 8 5 dq 12 20 6 9 - - - - - 4 8 - - - - - - - - - - - - 285
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
32 14 13 15 dq 24 6 10 9 - - - - 12 13 15 23 8 23 11 8 8 32 17 16 59 - - 379
Sezon 2013/2014
                                                punkty
20 38 3 14 4 7 - - 1 1 10 9 3 2 5 21 4 7 13 - - - - - 731
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - 5 13 9 12 10 10 4 23 2 6 21 1 1 1 2 21 6 4 10 - - - - - - 862
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
16 4 2 8 55 13 2 12 8 3 7 5 4 34 2 - - 9 6 1 7 4 19 - - - - - 869
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
15 18 23 17 3 30 - - 35 12 3 21 16 11 14 27 31 23 19 23 - - 28 25 - - - - 302
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[2]
2011 41.
2012 73.
2013 10.
2014 86.
2015 70.
2017 24.

Miejsca na podium w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 lipca 2013   Kranj Bauhenk K-100 HS 109 109,5 m 103,0 m 254,0 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[2]
2011
                    punkty
- dq - - - - - - 6 18 53
2012
                            punkty
- - 44 46 - - - - 26 29 27 25 45 21 27
2013
                    punkty
21 dq 31 1 7 5 - - - - 191
2014
                            punkty
16 - - - - - - - - - - - - - 15
2015
                            punkty
17 22 - - - - - - - - - - - - 23
2017
                          punkty
18 26 22 25 34 23 13 12 55 - - 16 22 107
2018
                          punkty
43 - - - - 39 39 - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[2]
2008/2009 210.
2009/2010 219.
2010/2011 84.
2011/2012 74.
2012/2013 138.
2017/2018 27.

Miejsca na podium konkursów FIS Cupu

edytuj
  1.   Kranj – 5 lutego 2011 (3. miejsce)
  2.   Kranj – 4 lutego 2012 (2. miejsce)
  3.   Whistler – 7 grudnia 2017 (2. miejsce)
  4.   Whistler – 8 grudnia 2017 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2008/2009
                                            punkty
- - - - - - - - 38 - - - - - - - - 29 24 - - - 9
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- 33 42 - - - - - - - - - - - - - - 31 35 22 - 33 - - - - 9
Sezon 2010/2011
                                                punkty
33 34 - - - - - - - - - - - - - - 3 18 - - 33 32 - - 73
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - 2 - - - - - - - - 80
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- 9 48 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - - - 2 1 - - - - - - - - - - - 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Maja Vtič, Nejc Dežman, Špela Rogelj i Peter Prevc
  2. a b Skład zespołu: Jurij Tepeš, Nejc Dežman, Jernej Damjan i Peter Prevc
  3. a b Skład zespołu: Rok Justin, Andraž Pograjc, Marjan Jelenko, i Nejc Dežman
  4. a b Skład zespołu: Rok Justin, Anže Lanišek, Jaka Hvala i Nejc Dežman

Przypisy

edytuj
  1. a b Skoki Narciarskie - Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-23].
  2. a b c d e f g h i j k Adam Kwieciński: DEZMAN Nejc 1992.12.07 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-26].
  3. Dominik Formela: Następny Słoweniec żegna się ze skokami. skijumping.pl, 2019-06-21. [dostęp 2019-06-21].
  4. a b c d DEZMAN Nejc - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-15]. (ang.).
  5. Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2022-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  6. Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2022-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  7. DEZMAN Nejc - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-15]. (ang.).

Bibliografia

edytuj