Naturopatia – zbiór pseudonaukowych twierdzeń, idei lub praktyk zaliczanych do paramedycyny, których wspólnym założeniem jest domniemana zdolność organizmu do samoleczenia.

Ideologia i metody naturopatii bazują nie na medycynie opartej na dowodach, lecz na diecie i innych praktykach określanych jako „naturalne” lub „nieinwazyjne”[1][Brak konkretnej strony], które często nie znajdują naukowego uzasadnienia i mogą prowadzić do fałszywej diagnozy oraz działań nieskutkujących poprawą stanu zdrowia ani wyleczeniem[2][brak potwierdzenia w źródle][3].

Naturopatia budzi kontrowersje, ponieważ neguje sens stosowania praktyk medycznych zgodnych ze współczesną wiedzą, w tym wykonywania rzetelnych badań diagnostycznych, stosowania leków, szczepionek i operacji chirurgicznych[4][Brak konkretnej strony][5][Brak konkretnej strony][6][Brak konkretnej strony][7]. Zamiast tego, część praktyk opartych na naturopatii koncentruje się na metodach diagnoz i działań pseudomedycznych, co do których brak jest uznanych dowodów, że są skuteczne lub że przynoszą pozytywny rezultat w postaci poprawy stanu zdrowia[brak potwierdzenia w źródle][2].

W przypadku szeregu metod wykorzystywanych przez naturoterapię wiadomo, że są nieskuteczne, np. diagnoza irydologiczna[8], refleksologia[9][Brak konkretnej strony]. W przypadku innych wyniki są niejednoznaczne, np. diatermia, która nie leczy chorób, znajduje zastosowanie w łagodzeniu bólu lub medycynie sportowej[10][Brak konkretnej strony], a niektóre elementy terapii określanych jako „naturopatyczne” przynoszą efekty korzystne dla zdrowia człowieka, np. stosowanie diet odchudzających, abstynencja (zmniejsza ryzyko chorób serca) czy masaże (redukują stres)[11][Brak konkretnej strony].

Przypisy

edytuj
  1. Tom Jagtenberg, Sue Evans, Airdre Grant, Ian Howden. Evidence-based medicine and naturopathy. „Journal of Alternative and Complementary Medicine”. 12 (3), s. 323–328, kwiecień 2006. DOI: 10.1089/acm.2006.12.323. PMID: 16646733. 
  2. a b Family Physicians versus Naturopaths. American Academy of Family Physicians. [dostęp 2017-05-08].
  3. Kimball C. Atwood. Naturopathy: A critical appraisal. „Medscape General Medicine”. 5 (4), s. 39, 2003. PMID: 14745386. 
  4. K. Wilson. Characteristics of Pediatric and Adolescent Patients Attending a Naturopathic College Clinic in Canada. „Pediatrics”. 115 (3), s. e338–e343, 1 marca 2005. DOI: 10.1542/peds.2004-1901. PMID: 15741360. 
  5. Jason W. Busse, Kumanan Wilson, James B. Campbell. Attitudes towards vaccination among chiropractic and naturopathic students. „Vaccine”. 26 (49), s. 6237–6243, listopad 2008. DOI: 10.1016/j.vaccine.2008.07.020. PMID: 18674581. 
  6. Kumanan Wilson, Ed Mills, Heather Boon, George Tomlinson i inni. A survey of attitudes towards paediatric vaccinations amongst Canadian naturopathic students. „Vaccine”. 22 (3–4), s. 329–334, styczeń 2004. DOI: 10.1016/j.vaccine.2003.08.014. 
  7. Eugenie V. Mielczarek, Brian D. Engler. Selling Pseudoscience: A Rent in the Fabric of American Medicine. „Skeptical Inquirer”. 38.3, 2014. [dostęp 2017-05-08]. 
  8. E. Ernst, Iridology: Not Useful and Potentially Harmful, „Archives of Ophthalmology”, 118 (1), 2000, s. 120, DOI10.1001/archopht.118.1.120, ISSN 0003-9950 [dostęp 2019-10-18] (ang.).
  9. Edzard Ernst, Is reflexology an effective intervention? A systematic review of randomised controlled trials, „The Medical Journal of Australia”, 191 (5), 2009, s. 263–266, ISSN 0025-729X, PMID19740047 [dostęp 2019-10-18].
  10. A. Giombini i inni, Hyperthermia induced by microwave diathermy in the management of muscle and tendon injuries, „British Medical Bulletin”, 83 (1), 2007, s. 379–396, DOI10.1093/bmb/ldm020, ISSN 0007-1420 [dostęp 2019-10-18] (ang.).
  11. Tom Jagtenberg i inni, Evidence-based medicine and naturopathy, „Journal of Alternative and Complementary Medicine (New York, N.Y.)”, 12 (3), 2006, s. 323–328, DOI10.1089/acm.2006.12.323, ISSN 1075-5535, PMID16646733 [dostęp 2019-10-18].