Naturalny model stosowania prawa

Naturalny model stosowania prawa - przejawia podobieństwo do argumentacyjnego modelu stosowania prawa. Różni go od niego to, że argumenty (czynniki), jakie można podnieść (na jakie można wskazać) na rzecz przypisania danemu stanowi faktycznemu takich, a nie innych skutków prawnych, są w nim brane bardziej za informacje, jakie mogą się przyczynić do podjęcia optymalnej decyzji przez osobę stosującą prawo, aniżeli coś, co ma w jakiś sposób wiązać taką osobę[1].

Pierwszorzędnym celem jest tu otrzymania najlepszego albo moralnie uzasadnionego (słusznego, sprawiedliwego) lub rozsądnego rezultatu, a nie bycie związanym jakimiś analogiami, argumentami, regułami lub zasadami[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 181.

Bibliografia

edytuj
  • Maciej Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Wydawnictwo CM, Warszawa 2019, ISBN 978-83-66704-82-4.