Natalia Kulczycka
Natalia Antonina Krystyna Kulczycka (ur. 1871 w Warszawie, zm. 29 marca 1952) – działaczka socjalistyczna i oświatowa.
Życiorys
edytujAbsolwentka Uniwersytetu Latającego w pierwszym okresie jego działalności. Należała do Polskiej Partii Socjalistycznej, w 1893 na krótko aresztowana przez władze rosyjskie w Warszawie[1] Działaczka Tow. Biblioteki Publicznej w Warszawie. Uczestniczyła w pracach Wydziału Czytelń Bezpłatnych i Stowarzyszenia Kursów dla Analfabetów Dorosłych. W 1899 po ucieczce męża z zesłania mieszkała wraz z nim we Lwowie. Należała tam do miejscowego oddziału Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, a w latach 1900–1909 do Polskiej Partii Socjalistycznej „Proletariat”[2]. We Lwowie działała także w Uniwersytecie Ludowym im. Adama Mickiewicza i Związku Pomocy Więźniom Politycznym.
Córka Władysława Smosarskiego (1847–1888) i Walerii z Maszatowskich (1851–1917). Od 1894 żona Ludwika Kulczyckiego (1866–1941)[3]. Mieli córkę Janinę (zmarłą w 1910) i syna Jerzego (1895–1919) – żołnierza Legionów Polskich i ppor. Wojska Polskiego, poległego pod Połockiem podczas wojny polsko-bolszewickiej. Pochowana wraz z mężem i dziećmi na Powązkach w Warszawie (kwatera 221 rząd 1, miejsce 14,15)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Materiały do historii PPS i ruchu rewolucyjnego w zaborze rosyjskim 1893-1904, t. 1 Lata 1893-1897, Warszawa 1907, s.62
- ↑ Teresa Monasterska, Stanisław Sadowski, Kulczycki Ludwik, Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3, Warszawa 1992, s. 537
- ↑ Wiesław Bieńkowski, Kulczycki Ludwik, Polski Słownik Biograficzny, t. 16, Wrocław-Warszawa-Kraków 1971, s. 132
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JANA KULCZYCKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-06-21].