Narodowe Stronnictwo Pracy
Narodowe Stronnictwo Pracy – polska partia polityczna utworzona 3 kwietnia 1932 na zjeździe w Poznaniu z przekształcenia NPR-Lewicy. Program NSP opierał się na demokracji parlamentarnej, którą postulował uzupełnić o „izbę gospodarczą”. Zarazem Stronnictwo głosiło radykalny program społeczny o charakterze antykapitalistycznym i antyklerykalnym. Wpływy Narodowego Stronnictwa Pracy ograniczały się do województwa poznańskiego (6500 członków) i łódzkiego. NSP nie wypracowało jednolitej taktyki: dążyło do konsolidacji narodowego ruchu robotniczego poprzez zjednoczenie z Narodową Partią Robotniczą i Partią Narodowych Socjalistów (Narodowy Obóz Pracy), ale jednocześnie blisko współpracowało z OZN, stanowiąc integralną część obozu sanacyjnego, a nawet utrzymywało kontakty z komunistami.
| |
| Skrót |
NSP |
|---|---|
| Prezes | |
| Data założenia |
3 kwietnia 1932 |
| Data rozwiązania |
lata 30. XX wieku |
| Ideologia polityczna | |
Główni działacze: Antoni Ciszak (prezes), Ludwik Waszkiewicz, Feliks Widy-Wirski, Stanisław Mróz.
Organami prasowymi ugrupowania były „Prawda Robotnicza“ oraz „Praca“[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Narodowe Stronnictwo Pracy (NSP), [w:] Britannica. Edycja Polska, t. 28, Poznań 2002, s. 216.
Bibliografia
edytuj- Waldemar Bujak: Historia Stronnictwa Pracy. 1937–1946–1950. Warszawa: Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, 1988, s. 15. ISBN 83-7012-023-7. OCLC 749325043.
- Jarosław Tomasiewicz: Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2012, s. 330. ISBN 978-83-226-2125-7. OCLC 840309973.
- Jarosław Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Katowice 2019, s. 356–361.