Napięcie międzyfazowe
Napięcie międzyfazowe (potocznie: napięcie przewodowe[1][2], międzyprzewodowe[3] lub liniowe[1] od ang. line-to-line voltage) – wartość skuteczna napięcia elektrycznego pomiędzy dwiema wybranymi fazami, przewodami fazowymi[1][4]. Napięcie to jest charakterystyczne dla gałęzi odbiorników połączonych w trójkąt. Wynika to z tego, że w tym połączeniu nie ma punktu neutralnego[1].
W przypadku idealnym (napięcia sinusoidalnie przemienne, symetria trzech faz) wartość ta jest razy większa od wartości napięcia fazowego[4].
Według obowiązującej normy PN-IEC 60038:1999 (Napięcia znormalizowane IEC) w Polsce wartość skuteczna napięcia sieciowego międzyfazowego w sieciach niskiego napięcia (nn), przy częstotliwości sieci 50 Hz, wynosi 400 V ±10% (jednocześnie chwilowa wartość szczytowa napięcia międzyfazowego wynosi wartości skutecznej, czyli 563 V, a w praktyce może to być nawet jeszcze więcej, np. gdy w danej chwili występują różnego znaku odchylenia ±10% poszczególnych faz).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Układy Trójfazowe, [w:] Joanna Grygiel, Podstawy elektrotechniki w praktyce. Podręcznik do nauki zawodu. Branża elektroniczna, informatyczna i elektryczna, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2017, s. 298–307, ISBN 978-83-02-16778-2, OCLC 995455755 [dostęp 2021-01-12].
- ↑ Definicja napięcia przewodowego.
- ↑ Napięcie międzyprzewodowe – definicja.
- ↑ a b Stanisław Bolkowski: Elektrotechnika Teoretyczna Tom 1: Teoria obwodów elektrycznych. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1986, s. 204. ISBN 83-204-0733-8.