Nadmanganiany

sól kwasu nadmanganowego, in. kwasu manganowego(VII)

Nadmanganiany (nazwa systematyczna: tetraoksydomanganiany(1−); w systemie Stocka: manganiany(VII)) – związki nieorganiczne, sole nietrwałego kwasu nadmanganowego (HMnO4), występującego wyłącznie w roztworach wodnych[1]. Mają postać fioletowych kryształów, które rozpuszczają się w wodzie[1].

Jon nadmanganianowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

MnO
4

Masa molowa

118,93 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

14333-13-2

PubChem

24401

Otrzymywanie

edytuj

Wodny roztwór kwasu nadmanganowego można otrzymać poprzez stechiometryczny dodatek kwasu siarkowego do roztworu nadmanganianu baru[1]:

Ba(MnO
4
)
2
+ H
2
SO
4
BaSO
4
+ 2HMnO
4

Inną metodą jest utlenienie związków manganu na II stopniu utlenienia silnymi utleniaczami, takimi jak PbO
2
[2][3]:

2MnSO
4
+ 5PbO
2
+ 3H
2
SO
4
→ 2HMnO
4
+ 5PbSO
4
+ 2H
2
O

Manganiany(VI), takie jak K
2
MnO
4
, są stabilne wyłącznie w roztworach silnie zasadowych (pH>13), w bardziej kwasowych roztworach dysproporcjonują do jonu nadmanganowego i MnO
2
[4][5]:

3MnO2−
4
+ 4H+
→ 2MnO2−
4
+ MnO
2
+ 2H
2
O

Właściwości

edytuj

Roztwory nadmanganianów posiadają intensywną, różowofioletową barwę, związaną z przejściem typu charge transfer w jonie MnO
4
[1]. W roztworach kwaśnych redukują się do soli manganowych(II), zawierających jon Mn2+
[1]:

MnO
4
+ 8H+
+ 5e
Mn2+
+ 4H
2
O

Roztwory Mn2+
są bezbarwne. Fakt ten wykorzystywany jest w manganometrii, za pomocą której można miareczkować szereg substancji utlenianych w środowiskach kwasowych[1].

W roztworach obojętnych lub słabo zasadowych redukują się do tlenku manganu(IV)[6]:

MnO
4
+ 2H
2
O + 3e
MnO
2
+ 4OH

a w roztworach zasadowych do manganianów(VI)[1]:

MnO
4
+ e
MnO2−
4

Zastosowanie

edytuj

Stosowane jako utleniacze[4][3][7], środki dezynfekujące[3] i antyseptyczne[8], w obróbce metali[3]. Były wykorzystywane jako składniki paliw rakietowych przez Luftwaffe (mieszanina nadmanganianu wapnia z nadtlenkiem wodoru)[9]:

Ca(MnO
4
)
2
+ 5H
2
O
2
→ Ca(OH)
2
+ 2MnO + 4H
2
O + 5O
2

Związki

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Bielański 2010 ↓, s. 941.
  2. John Henry Reedy, Industrial General Chemistry, 1929, s. 115 [dostęp 2024-11-07] (ang.).
  3. a b c d Lee 1997 ↓, s. 347.
  4. a b F. Albert Cotton i inni red., Advanced inorganic chemistry, wyd. 6. ed, A Wiley-Interscience publication, New York Weinheim: Wiley, 1999, s. 770, ISBN 978-0-471-19957-1 [dostęp 2024-11-07].
  5. Lee 1997 ↓, s. 346-347.
  6. Bielański 2010 ↓, s. 940-941.
  7. Bielański 2010 ↓, s. 940.
  8. WHO Model Prescribing Information: Drugs Used in Skin Diseases: Antiseptic agents: Potassium permanganate [online], web.archive.org, 6 lipca 2009 [dostęp 2024-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-06].
  9. Michel Van Pelt, Rocketing into the future: the history and technology of rocket planes, Springer-Praxis books in space exploration, New York: Springer published in association with Praxis Publishing, 2012, s. 60, ISBN 978-1-4614-3200-5 [dostęp 2024-11-08] (ang.).

Bibliografia

edytuj

Zobacz też

edytuj