Nadczynność tarczycy indukowana jodem

Nadczynność tarczycy indukowana jodem, jod-Basedow (ang. Jod-Basedow effect) – nadczynność tarczycy będąca powikłaniem po jatrogennej, nadmiernej ekspozycji na związki jodu. W części przypadków rozwija się na tle predyspozycji do choroby Gravesa-Basedowa, stąd nazwa eponimiczna. Częściej na nadczynność tarczycy indukowaną jodem zapadają osoby leczone z powodu wola guzkowego lub pojedynczego guzka autonomicznego tarczycy. Jest też rzadkim powikłaniem po zawierających jod środkach kontrastowych, stosowanych np. podczas koronarografii^[1]. Termin wprowadził Emil Theodor Kocher w 1910 roku^[2].

Przypisy

↑ BarbaraB. Jarząb BarbaraB., EwaE. Płaczkiewicz-Jankowska EwaE., Nadczynność tarczycy, [w:] PiotrP. Gajewski (red.), Interna Szczeklika 2019, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2019, s. 1338, ISBN 978-83-7430-591-4 .
↑ Kocher Th. Über Jodbasedow. Arch Klin Chir 92, ss. 1166–1193, 1910

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Szczeklik2019-1] BarbaraB. Jarząb BarbaraB., EwaE. Płaczkiewicz-Jankowska EwaE., Nadczynność tarczycy, [w:] PiotrP. Gajewski (red.), Interna Szczeklika 2019, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2019, s. 1338, ISBN 978-83-7430-591-4 .

[2] Kocher Th. Über Jodbasedow. Arch Klin Chir 92, ss. 1166–1193, 1910

[1]

[2]