Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku

Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku − powołane w styczniu 1920 przez Radę Najwyższą Konferencji Pokojowej w Paryżu oraz przez Naczelne Dowództwo Wojsk Sojuszniczych w Paryżu. NDWSnGŚ wraz z podległymi oddziałami wojskowymi miało wesprzeć działania Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku. NDWSnŚ przebywało na terenie plebiscytowym od lutego 1920 do lipca 1922.

Wkroczenie wojsk brytyjskich na Górny Śląsk

Dowódcy NDWSnGŚ

edytuj
 
Wojska francuskie na Górnym Śląsku

Na czele NDWSnGŚ stał francuski gen. Jules Gratier, a od 23 sierpnia 1921 gen. Stanisław Naulin (dowództwo faktycznie objął we wrześniu 1921). NDWSnGŚ podporządkowane było, stojącemu na czele Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej, gen. Henriemu Le Rondowi oraz Naczelnemu Dowództwu Wojsk Sojuszniczych w Paryżu na czele z marsz. Ferdynandem Fochem. Siedziba Dowództwa znajdowała się w Gliwicach, a podporządkowane mu były oddziały francuskie, włoskie i brytyjskie.

Alianckie Siły Zbrojne na Górnym Śląsku 1920–1922

edytuj

Aliancki korpus ekspedycyjny zastąpił na Górnym Śląsku armię niemiecką w lutym 1920. Pierwotnie wprowadzone zostały oddziały francuskie i włoskie. W marcu 1921 roku dołączyły oddziały brytyjskie. Liczba wojsk sojuszniczych nie była stała i do III Powstania Ślaskiego ciągle rosła osiągając w szczytowym momencie 20880 żołnierzy w tym: 11 129 Francuzów, 5075 Włochów i 4676 Brytyjczyków[1]. Obszar plebiscytowy został podzielony na trzy strefy. Dowódcą mianowany został francuski generał Jules Gratier. W lipcu 1921 zastąpił go Stanislas Naulin. Alianci opuścili Śląsk w lecie 1922 roku[2].

Strefa Powiaty Liczebność wojska
  Francja katowicki, bytomski, toszecko-gliwicki, opolski 11129
  Włochy rybnicki, raciborski, strzelecki, kozielski, głubczycki, prudnicki 5075
  Wielka Brytania kluczborski, oleski, lubliniecki, tarnogórski, część namysłowskiego 4676

Oddziały francuskie

edytuj

Dowódca gen. Paul Sauvage de Brantes

  • 46 Dywizja Strzelców Alpejskich,
  • 218 pułk artylerii polowej
  • 418 pułk artylerii polowej
  • 4 kompanie saperów,
  • pułk strzelców,
  • 12 pułk huzarów,
  • grupa pancerna (26 czołgów i 18 samochodów pancernych)
  • jednostki pomocnicze.

Oddziały włoskie

edytuj

Dowódca płk Filippo Salvioni

  • 135 Pułk Strzelców Alpejskich
  • zmotoryzowane oddziały artylerii (3 i 9)
  • batalion piechoty.

Oddziały brytyjskie

edytuj

Dowódca gen. Arthur Wauchope, następnie Kanadyjczyk – gen. William Heneker

  • 4 baony piechoty

Przypisy

edytuj
  1. za: Encyklopedią Powstań Śląskich
  2. Alianckie Siły Zbrojne na Górnym Śląsku, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-03].

Bibliografia

edytuj
  • Encyklopedia Powstań Śląskich, Opole 1982,
  • Anna Nawrocka, Roland Kiper, Francja i Francuzi na Śląsku. La France et les Français en Silésie, Opole 2010,
  • Jan Przewłocki, Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku w latach 1920-1922, Wrocław 1970,
  • Mariusz Patelski, Generał Henry Le Rond oraz jego związki z Polską, Śląskiem i Opolem, w: Primum vivere deinde philosophari. O ludziach czynu w dziejach Europy Środkowej i Wschodniej. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Janowi Rzońcy z okazji siedemdziesiątych urodzin, pod red. Marka Białokura i Andrzeja Szczepaniaka, Toruń 2009