Muzeum Przyrodnicze Wielkopolskiego Parku Narodowego w Jeziorach
Muzeum Przyrodnicze Wielkopolskiego Parku Narodowego – muzeum przyrodnicze zlokalizowane w Jeziorach. Gromadzi zbiory związane z Wielkopolskim Parkiem Narodowym. Mieści się w rezydencji zbrodniarza wojennego Arthur Greisera, który kazał ją zbudować w czasie okupacji.
.jpg) Budynek Muzeum i dyrekcji WPN | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Data założenia |
1998 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Mosina  | |
 52°16′07,9″N 16°47′50,1″E/52,268861 16,797250
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Historia
edytujMuzeum kontynuuje działalność Muzeum Przyrodniczego WPN w Puszczykowie (ul. Wczasowa), które otwarto 3[1] albo 4[2] sierpnia 1952 (pięć lat przed formalnym utworzeniem parku), a założono z inicjatywy Antoniego Wiśniewskiego (1905-1989, leśniczego z Puszczykowa), inż. Gustawa Spławy-Neymana (1890-1966, nadleśniczego Nadleśnictwa Ludwikowo) i inż. Józefa Kostyrki (1892-1951, kierownika Zakładu Bioekologii Instytutu Badawczego Leśnictwa z Warszawy, któremu podlegała Stacja Bioekologiczna w Ludwikowie)[2]. Prace nad otwarciem placówki trwały od 1949. Pierwszym kustoszem został Antoni Wiśniewski. Zbiory umieszczono w budynku pogarażowym wybudowanym przez okupantów niemieckich[1]. Na początku eksponowano 530 obiektów (ssaki, płazy, gady i ptaki)[2]. Dysponowano też biblioteką[2].
Zły stan techniczny obiektów spowodował przeniesienie ekspozycji do byłego pałacu Arthura Greisera w Jeziorach (budowa: 1940-1943), który wcześniej mieścił prewentorium przeciwgruźlicze dla dzieci[2][3]. Powierzchnię ekspozycyjną stanowią cztery parterowe sale (łącznie około 300 m²) i hol do wystaw czasowych. Otwarcie muzeum w nowej lokalizacji nastąpiło w maju 1998[2]. Stanowi ono część Centrum Edukacji Ekologicznej WPN, wraz z salą audiowizualną, leśną szkołą i czterema ścieżkami dydaktycznymi[4]. Rocznie placówkę odwiedza 10-15 tysięcy zwiedzających. W pałacu mieści się też dyrekcja parku narodowego.
Hol
edytujWystawy czasowe, a także: historia starań o powołanie paku narodowego, wystawa fotografii prezentujących inne parki narodowe w Polsce, punkt sprzedaży wydawnictw.
Sala I
edytuj- mapa plastyczna parku (diorama),
- szczątki ssaków plejstoceńskich,
- pamiątki po Adamie Wodziczce,
- ekosystemy parku,
- lasy parku (oszklone dioramy),
- profile glebowe,
- skały i minerały z terenów parku.
Sala II
edytuj- dwa akwaria z rybami występującymi w akwenach parku (m.in. okoń pospolity, węgorz europejski, sandacz pospolity, lin, płoć, leszcz),
- diorama leśno-wodna z wypchanymi zwierzętami zamieszkującymi tereny parku.
Sala III
edytuj- kolekcja wypchanych ptaków charakterystycznych dla parku,
- kolekcja jaj ptasich,
- tablice z typami ptasich lotów,
- typy skrzynek lęgowych.
Sala IV
edytujTablice pamiątkowe
edytujNa terenie muzeum umieszczono dwie tablice pamiątkowe ku czci prof. Adama Wodziczki, o treści:
Lapidarium
edytujPo wschodniej stronie pałacu utworzono niewielkie lapidarium, w którym eksponowane są głazy z terenu parku, elementy kamienne pałacu i pozostałości po zniszczonej jaskini piaskowcowej w Puszczykowie[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Paweł Anders, Andrzej Dzięczkowski: Wielkopolski Park Narodowy. Wydawnictwo Poznańskie, 1988, s. 157. ISBN 83-210-074-3.
- ↑ a b c d e f g Muzeum. Wielkopolski Park Narodowy. [dostęp 2013-10-09].
- ↑ Paweł Anders, Andrzej Dzięczkowski: Wielkopolski Park Narodowy. Wydawnictwo Poznańskie, 1988, s. 129. ISBN 83-210-074-3.
- ↑ Hanna i Jarosław Wyczyńscy: Wielkopolski Park Narodowy - Biuletyn Informacyjny. Poznań: WPN, 2006, s. 37. ISBN 83-60247-55-2.
- ↑ a b napis in situ
- ↑ napisy na tablicach in situ
Bibliografia
edytuj- Hanna i Jarosław Wyczyńscy, Przewodnik po Muzeum Przyrodniczym Wielkopolskiego Parku Narodowego WPN, Jeziory, 2009, ISBN 978-83-61320-62-3
Linki zewnętrzne
edytuj- Audycja „Mój Poznań, moja Wielkopolska - Siedziby gauleitera” w serwisie YouTube, Ratajska Telewizja Kablowa