Mugodżary
Mugodżary – niski łańcuch górski w Kazachstanie. Stanowi południowe przedłużenie Uralu.
 Mugodżary | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Najwyższy szczyt |
Wielki Boktybaj (657 m n.p.m.) |
| Długość |
450 km |
Położenie na mapie Kazachstanu  | |
| 48,6439°N 58,5464°E/48,643890 58,546390 | |
Przebiegają południkowo z północy na południe, ich długość wynosi około 450 km, leżą na południe od Gór Gubernianych. Dzielą się na dwa równoległe pasma: zachodnie (główne, z najwyższym szczytem, którym jest Wielki Boktybaj, 657 m n.p.m.) oraz położone w odległości 15-20 km pasmo wschodnie (niższe)[1]. Pasma te otaczają Kotlinę Ałabaską. Oba pasma zbudowane są z gnejsów, kwarcytów, łupków krystalicznych, diabazów, granitów, łupków węglowych, piaskowców i konglomeratów. Zachodnie zbocza Mugodżarów są strome, a wschodnie łagodne.
Występują tu złoża węgla kamiennego, niklu, miedzi oraz mineralne surowce budowlane.
Mugodżary pokryte są roślinnością stepową. Jedynie w wilgotniejszych miejscach, w głębokich wąwozach, występują niewielkie płaty roślinności leśnej z brzozami, osiką, wierzbami, krzewami czeremchy itp. Na zboczach i w suchych parowach występują zarośla, tworzone przez karaganę, tawułę, dziką wiśnię i migdałowca karłowatego[1].
Od nazwy tego łańcucha górskiego pochodzą nazwy gatunkowe dwóch głowonogów dewońskich: Praeglyphioceras mugodjaricum[2] et Acutimitoceras mugodzharense[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Berg Lew Siemionowicz: Przyroda ZSRR, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1962, s. 115
- ↑ Praeglyphioceras mugodjaricus - GONIAT-Online [online], www.goniat.org [dostęp 2023-07-03].
- ↑ Acutimitoceras (Stockumites) mugodzharense - GONIAT-Online [online], www.goniat.org [dostęp 2023-07-03].
Bibliografia
edytuj- Roman Biesiada, Tadeusz Lenczkowski, Lech Ratajski: Słownik Geografii ZSRR. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974, s. 56.