Morion (hełm)
rodzaj otwartego hełmu (XVI–XVII w.)
Morion (hiszp. morrión) – hełm typu otwartego rozpowszechniony w Europie zachodniej na przełomie XVI - XVII wieku[1]. Wywodzi się ze średniowiecznego kapalinu. Używany głównie przez piechotę (w Polsce przez piechotę obcego autoramentu). Współcześnie używany przez Gwardię Szwajcarską[1].
Morion łódkowy (po lewej) i gruszkowy (po prawej)
Wyróżnia się dwa typy morionów:
- Morion łódkowy – charakteryzował się zaokrąglonym dzwonem oraz przebiegającym przez całą jego długość wydatnym grzebieniem. Dzwon otoczony był charakterystycznym spadzistym rondem które z przodu i z tyłu było mocno zadarte w górę (tworząc kształt łódki)[1].
- Morion gruszkowy – wywodził się bezpośrednio z hiszpańskiej odmiany kapalinu – cabasete. W porównaniu z morionem łódkowym, miał znacznie wyższy szpiczasty dzwon. Pozbawiony był grzebienia zamiast niego posiadając tzw. „szysz” (ostrą wypustkę na szczycie dzwonu skierowaną w dół)[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Włodzimierz Kwaśniewicz, Leksykon dawnego uzbrojenia ochronnego, Warszawa: Bellona, 2005, s. 76-77, ISBN 83-11-10063-2.