Modrolotka żółtoczapkowa
Modrolotka żółtoczapkowa[4] (Cyanoramphus auriceps) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Jest gatunkiem endemicznym Nowej Zelandii. Jest bliski zagrożenia wyginięciem.
| Cyanoramphus auriceps[1] | |||
| (Kuhl, 1820) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
modrolotka żółtoczapkowa | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
- Systematyka
- Jest to gatunek monotypowy[2][5]. Za jej podgatunki uznawano modrolotkę szmaragdową (C. forbesi) i modrolotkę małą (C. malherbi), klasyfikowane obecnie jako osobne gatunki[2][4][5].
- Zasięg występowania
- Występuje na Wyspie Północnej i Południowej, Wyspie Stewart, Wyspach Auckland oraz na kilku wysepkach u wybrzeży dwóch głównych wysp Nowej Zelandii[6].
- Morfologia
- Długość ciała: około 23[7]–25[6] cm. Masa ciała: około 95 g[7]. Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu, ale samce są większe od samic, mają też dłuższe dzioby.
- Ekologia i zachowanie
- Występuje do wysokości 1250 m n.p.m. w bujnych, pierwotnych lasach górskich z drzewami z rodzajów bukan i zastrzalin[7]. Rzadko widywana w lasach wtórnych, a w lasach, z których pozyskuje się drewno, nie występuje[6].
- Sezon lęgowy trwa zwykle od października do grudnia, ale lęgi zdarzają się przez cały rok[7]. W zniesieniu 5–10 jaj o wymiarach 23 × 19 mm[7].
- Status, zagrożenia i ochrona
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje modrolotkę żółtoczapkową za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened) od 2000 roku, kiedy to dokonano taksonomicznego podziału gatunku. Liczebność populacji szacuje się na 10–30 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3][6]. Wcześniejsze spadki liczebności przypisuje się wylesianiu, modyfikacji siedlisk i drapieżnictwu introdukowanych drapieżnych ssaków, zwłaszcza kotów, gronostajów i szczurów drapieżnictwo gatunków introdukowanych[6], choć – w przeciwieństwie do podobnej modrolotki czerwonoczelnej (z którą czasem się krzyżuje, zwłaszcza na Wyspie Auckland[6]) – nie wyginęła z dwóch głównych wysp Nowej Zelandii. Modrolotka żółtoczapkowa została wpisana do Załącznika II konwencji waszyngtońskiej[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Cyanoramphus auriceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Yellow-fronted Parakeet (Cyanoramphus auriceps). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ a b Cyanoramphus auriceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-07].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Species factsheet: Cyanoramphus auriceps. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Yellow-fronted Parakeet (Cyanoramphus auriceps). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
- ↑ Cyanoramphus auriceps. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Elliott G, Dilk P & O’Donnel C. The ecology of yellow-crowned parakeets (Cyanoramphus auriceps) in Nothofagus forest in Fiordland, New Zealand. „New Zealand Journal of Zoology”. 23, s. 249–265, 1996. DOI: 10.1080/03014223.1996.9518084.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).