Moabici

Moabici – starożytny lud zamieszkujący Moab, krainę położoną na wschód od Morza Martwego.

Według przekazów biblijnych, byli potomkami Moaba, kazirodczego syna Lota i jego starszej córki^[1]. Moabici wojowali z Izraelitami, zostali pokonani i podbici przez króla Dawida (X w. p.n.e.). Niepodległość odzyskali za panowania króla Meszy (IX w. p.n.e.)^[2].

Język moabicki był spokrewniony z językiem hebrajskim. Głównym bóstwem Moabitów był Kemosz^[3].

Zobacz też

stela Meszy

Przypisy

↑ Por. Rdz 19,30-37.
↑ Andrew J. Dearman: Moab. W: Paul J. Achtemeier: Encyklopedia Biblijna. Warszawa: Vocatio, 1999, s. 772-773. ISBN 83-7146-075-9. (pol.).
↑ Michael D. Coogen: Kemosz. W: Paul J. Achtemeier: Encyklopedia Biblijna. Warszawa: Vocatio, 1999, s. 516. ISBN 83-7146-075-9. (pol.).

[1] Por. Rdz 19,30-37.

[2] Andrew J. Dearman: Moab. W: Paul J. Achtemeier: Encyklopedia Biblijna. Warszawa: Vocatio, 1999, s. 772-773. ISBN 83-7146-075-9. (pol.).

[3] Michael D. Coogen: Kemosz. W: Paul J. Achtemeier: Encyklopedia Biblijna. Warszawa: Vocatio, 1999, s. 516. ISBN 83-7146-075-9. (pol.).

[1]

[2]

[3]