Mleczajowiec zieleniejący
Mleczajowiec zieleniejący (Lactifluus glaucescens (Crossl.) Verbeken) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mleczajowiec zieleniejący |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactifluus glaucescens (Crossl.) Verbeken Mycotaxon 120: 449 (2012) | |
| Zasięg | |
 Zasięg występowania w Europie i Azji | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactifluus, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1900 r. Charles Crossland nadając mu nazwę Lactarius glaucescens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu A.T. Verbeken w 2012 r.[1]
- Lactarius glaucescens Crossl. 1900
- Lactarius piperatus var. glaucescens (Crossl.) Hesler & A.H. Sm..
Nazwę polską mleczaj zieleniejący podała Alina Skirgiełło w 1998 r[3]. Po przeniesieniu do rodzaju Lactifluus nazwa polska stała się niespójna z nazwą naukową. W 2021 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego, uznając przeniesienie do rodzaju Lactifluus, zarekomendowała używanie nazwy „mleczajowiec zieleniejący”[4].
Morfologia
edytujLejkowaty, z podwiniętym brzegiem, czysto biały, gładki; starszy jasnobrązowy, w ciemniejsze plamy o średnicy 10–20 cm średnicy[5].
Jasnokremowe, stare nieco nakrapiane; wąskie, grube i rzadkie; przy trzonie rozwidlone[5].
Biały; krótki i gruby[5].
Twardy i jędrny; na języku natychmiast mocno piekący, z białym mleczkiem oddzielonym od miąższu, przebarwiającym się na zielono i o dosyć łagodnym smaku[5].
Wypływa obficie. Jest białe i nie zmienia barwy, ale podczas wysychania twardnieje i staje się szarozielonkawe. Zaschnięte pod działaniem KOH zmienia barwę na intensywnie pomarańczową[6].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników niemal biały. Zarodniki krótko elipsoidalne, o rozmiarach 7–8 × 5–6 μm. Na powierzchni posiadają drobne brodaweczki brodawki połączone siateczką o dużych i przeważnie niepełnych oczkach. Podstawki mają rozmiar 30–40 × 7–8 μm. Wrzecionowate cystydy mają rozmiar 30–60 × 6–9 μm i występują dość licznie, pleurocystydy rzadziej[6].
Występowanie i siedlisko
edytujWystępuje głównie w Europie i Azji. W Ameryce Północnej podano jego występowanie tylko w prowincji Quebec w Kanadzie[7]. W Polsce jego rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są dokładnie znane. W piśmiennictwie mykologicznym do 2003 r. wymieniony na 5 stanowiskach[3].
Rozwija się na ziemi, w lasach liściastych pod grabem, leszczyną, bukiem i dębem. Owocniki pojawiają się od sierpnia do października[3].
Gatunki podobne
edytujMleczajowiec chrząstka (Lactifluus vellereus) ma jedwabisto – wełniasty kapelusz i mleczko białe, nie przebarwiające się, zaś mleczajowiec biel (Lactifluus piperatus) – mleczko szybko wysychające, również szarozielone[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-07-15].
- ↑ Species Fungorum – Species synonymy [online], www.speciesfungorum.org [dostęp 2018-08-21].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-16].
- ↑ a b c d e Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby : przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 158. ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ a b Alina Skirgiełło: Mleczaj (Lactarius). Grzyby (Mycota), tom 25. Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), mleczaj (Lactarius). Kraków: PWN, 1998. ISBN 83-85444-65-3.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].