Mitrofan (Ban)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 kwietnia 1885
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór św. Izaaka
Konsekrator	Izydor (Nikolski)
Współkonsekratorzy	Sawa (Tichomirow), Palladiusz (Gankiewicz), Arseniusz (Briancew), Sergiusz (Sierafimow), Serapion (Majewski)

Mitrofan
	Marko Ban
	Metropolita Czarnogóry i Przymorza
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1841 ; Glavate
Data i miejsce śmierci	30 września 1920 ; Cetynia
	Metropolita Czarnogóry i Przymorza
Okres sprawowania	1885–1920
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia Czarnogóry i Przymorza
Śluby zakonne	1865
Diakonat	1865
Prezbiterat	1866
Chirotonia biskupia	18 kwietnia 1885
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mitrofan, imię świeckie Marko Ban (ur. 15 marca 1841 w Glavatem, zm. 30 września 1920 w Cetyni) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem Georgija i Anastasiji Banów. W wieku dwudziestu czterech lat złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Savina. Nie ukończył nauki w seminarium, jednak zdał egzaminy z teologii przed konsystorzem kotorskim, co uznano za równoznaczne z uzyskaniem dyplomu seminaryjnego. W 1865 został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa Stefana (Kneževicia). W roku następnym został hieromnichem, zaś w 1867 został przełożonym monasteru Podlastve. W 1869, po spaleniu monasteru w czasie tłumienia serbskich wystąpień przeciwko poborowi do armii austriackiej, Mitrofan (Ban) przeniósł się do Czarnogóry. Za zgodą metropolity czarnogórskiego Hilariona został przełożonym monasteru Morača oraz nauczycielem prowadzonej przez niego szkoły. W 1870 otrzymał godność ihumena, zaś w 1877 – archimandryty. Książę czarnogórski Mikołaj nagrodził go natomiast medalem Obilicia za udział w obronie monasteru przed napadem tureckim oraz za udział w wyznaczaniu granicy turecko-czarnogórskiej w 1877.

W 1879 został przeniesiony do monasteru w Cetyni jako jego przełożony oraz sekretarz metropolity Hilariona, którą to funkcję spełniał do jego śmierci w 1882. Po śmierci hierarchy archimandryta Mitrofan był przez kilka miesięcy administratorem eparchii, do objęcia urzędu metropolity czarnogórskiego przez biskupa Wissariona (Ljubišę). Po jego śmierci w 1884 Mitrofan otrzymał nominację biskupią i przyjął chirotonię 18 kwietnia 1885 w soborze św. Izaaka w Petersburgu, w czasie uroczystych obchodów tysiąclecia działalności Świętych Cyryla i Metodego.

Mitrofan (Ban) sprawował urząd metropolity czarnogórskiego przez 35 lat. Szczególnie opiekował się szkołą nauczycielsko-teologiczną w Cetyni, dbał o remonty świątyni, w 1901 powołał do życia fundusz na rzecz wdów i sierot po prawosławnych duchownych, przyczynił się również do opracowania wewnętrznych regulaminów konsystorzy i Synodu (1904) oraz zasad działalności duchowieństwa parafialnego (1909). W latach 1906–1914 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym i Radzie Państwa Czarnogóry.

Uczestniczył w procesie ponownego włączenia metropolii czarnogórskiej w struktury Serbskiego Kościoła Prawosławnego po powstaniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Od maja 1919 do czerwca 1920 był przewodniczącym jego Soboru Biskupów. Zmarł w 1920 po chorobie.

Bibliografia

Voštanica na grobu mitropolita Mitrofana. mitropolija.co.me. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-27)].