Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2023
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2023 – dwudzieste pierwsze mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Rugby Europe mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie sześciu turniejów w czterech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 9 czerwca – 9 lipca 2023 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi czterema istniał system awansów i spadków.
| |||
Szczegóły | |||
Organizator | |||
---|---|---|---|
Edycja |
21 | ||
Liczba zespołów |
12+12+9+6 | ||
Termin |
9 czerwca – 9 lipca 2023 | ||
Liczba obiektów sportowych |
6 (w 6 miejscowościach) | ||
Zwycięzca | |||
2. miejsce | |||
3. miejsce |
W pierwszym turnieju mistrzowskim rozegranym w portugalskim regionie Algarve wygrali Irlandczycy w finale pokonując niespodziankę zawodów, Gruzinów[1][2][3]. W drugim natomiast zwyciężyli Hiszpanie, a trzecie miejsce wystarczyło Irlandczykom do triumfu w klasyfikacji generalnej[4]. Wyróżniającymi się zawodnikami w mistrzowskich turniejach byli Giorgi Jobava, Jordan Conroy, Manuel Marta, Pol Pla, Alexis Levron, Ben Ellermann, Jamie Adamson, Juan Ramos, Ali Dabo, Billy Dardis, Jakob Dipper, José Paiva dos Santos i Tom Emery[5][6].
Informacje ogólne
edytujMistrzostwa zostały rozegrane w formie sześciu turniejów – dwóch w GPS oraz czterech w niższych dywizjach[7][8].
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu dwóch turniejów na przełomie czerwca i lipca – w Vila Real de Santo António i Hamburgu – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca:
Miejsce | Punkty |
---|---|
1 | 20 |
2 | 18 |
3 | 16 |
4 | 14 |
5 | 12 |
6 | 10 |
7 | 8 |
8 | 6 |
9 | 4 |
10 | 3 |
11 | 2 |
12 | 1 |
Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na trzy czterozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – z awansem do półfinałów dla czołowej dwójki z każdej z grup bądź też z walką o poszczególne miejsca dla zespołów z tych samych pozycji. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty miały być ustalane kolejno na podstawie:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci.
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniej edycji.
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie po dwie najsłabsze reprezentacje z trzech poziomów rozgrywek zostały relegowane do niższej klasy rozgrywkowej, a ich miejsce zajęły dwie czołowe drużyny Trophy i finaliści Conference.
Wszystkie turnieje zostały rozegrane wraz z zawodami żeńskimi i były transmitowane w Internecie[8]. Sędziowie zawodów[9][10][11][12].
Turnieje
edytujAlgarve (9–11 czerwca)
edytuj
|
|
Hamburg (7–9 lipca)
edytuj
|
|
Klasyfikacja końcowa
edytujPoz. | Drużyna | Punkty | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
ALG | HAM | Ogółem | ||||
Irlandia | 20 | 16 | 36 | |||
Francja | 16 | 18 | 34 | |||
Hiszpania | 10 | 20 | 30 | |||
4 | Wielka Brytania | 14 | 14 | 28 | ||
5 | Portugalia | 12 | 10 | 22 | ||
6 | Gruzja | 18 | 4 | 22 | ||
7 | Niemcy | 8 | 12 | 20 | ||
8 | Włochy | 6 | 8 | 14 | ||
9 | Belgia | 4 | 6 | 10 | ||
10 | Litwa | 3 | 2 | 5 | ||
11 | Rumunia | 2 | 3 | 5 | ||
12 | Czechy | 1 | 1 | 2 |
Przypisy
edytuj- ↑ Day 1: All action as Algarve 7s gets underway. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-09)]. (ang.).
- ↑ Day 2: Semi-finalists confirmed in Algarve. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-10)]. (ang.).
- ↑ France and Ireland victorious in Algarve. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-12)]. (ang.).
- ↑ France and Ireland become 2023 7s European Champions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-18)]. (ang.).
- ↑ 7 Standout Performers at the Algarve - Men. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-02)]. (ang.).
- ↑ Players of the 7s Championship 2023. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-12)]. (ang.).
- ↑ Algarve and Hamburg to host 7s Championship this summer. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-18)]. (ang.).
- ↑ a b Rugby Europe 7s Season Announced. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-15)]. (ang.).
- ↑ Officiating Appointments. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-20)]. (ang.).
- ↑ 9-11 June: Referee, AR & TMO appointments. rugbyreferee.net. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-23)]. (ang.).
- ↑ 16-18 June referee, AR, TMO appointments. rugbyreferee.net. [dostęp 2023-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-23)]. (ang.).
- ↑ 7-9 July Appointments. rugbyreferee.net. [dostęp 2023-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-07)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Men's 7s Championship Series 2023. rugbyeurope.eu. [dostęp 2023-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-19)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona Rugby Europe (ang. • fr.)