Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2015
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2015 – czternaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Rugby Europe mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 6 czerwca do 12 lipca 2015 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków. Zawody służyły również jako kwalifikacja do turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016.
| |||
| Szczegóły | |||
| Organizacja | |||
|---|---|---|---|
| Termin |
6 czerwca – 12 lipca 2015 | ||
| Zwycięzca | |||
We wszystkich trzech turniejach zwyciężyła Francja, która tym samym zdobyła tytuł mistrza Europy oraz bezpośredni awans na igrzyska olimpijskie, pozostałe miejsca na podium zajęli Hiszpanie i Anglicy. Relegowana została najsłabsza w gronie elity Rumunia[1][2][3][4].
Informacje ogólne
edytujMistrzostwa zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów – trzech w GPS oraz czterech w niższych dywizjach[5][6].
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu trzech turniejów w czerwcu i lipcu – w Moskwie, Lyonie i Exeter – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[7]:
| Miejsce | Punkty |
|---|---|
| 1 | 20 |
| 2 | 18 |
| 3 | 16 |
| 4 | 14 |
| 5 | 12 |
| 6 | 10 |
| 7 | 8 |
| 8 | 6 |
| 9 | 4 |
| 10 | 3 |
| 11 | 2 |
| 12 | 1 |
W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[8]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- pozycji w ostatnim turnieju.
Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na trzy czterozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – czołowa ósemka awansowała do półfinałów, a pozostałe walczyły o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[9].
W związku z wycofaniem się kilku zespołów zakładana obsada turniejów uległa zmianie[10]. Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku[11].
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz dwie z Dywizji A i B zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów Dywizji A oraz po dwie czołowe z Dywizji B i C[12].
Najlepsza reprezentacja tego sezonu, spośród tych, które dotąd nie uzyskały awansu, otrzymała bezpośrednią kwalifikację do olimpijskiego turnieju. Kolejna otrzymała prawo występu w światowym turnieju kwalifikacyjnym, a o kolejne trzy miejsca w tych zawodach miały walczyć w repasażach pozostałe drużyny Grand Prix Series, czołowe zespoły Dywizji A oraz zwycięzca Dywizji B[13][14][15].
Turnieje
edytujMoskwa (6-7 czerwca)
edytuj
|
Lyon (13-14 czerwca)
edytuj
|
Exeter (11-12 lipca)
edytuj
|
Klasyfikacja końcowa
edytuj| Poz. | Drużyna | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| MOS | LYO | EXE | Ogółem | ||
 |
 Francja |
20 | 20 | 20 | 60 |
 |
 Hiszpania |
18 | 16 | 16 | 50 |
 |
 Anglia |
12 | 14 | 18 | 44 |
| 4 |  Rosja |
10 | 18 | 10 | 38 |
| 5 |  Niemcy |
14 | 10 | 14 | 38 |
| 6 |  Portugalia |
8 | 12 | 4 | 24 |
| 7 |  Walia |
2 | 8 | 12 | 22 |
| 8 |  Belgia |
16 | 3 | 1 | 20 |
| 9 |  Litwa |
3 | 6 | 8 | 17 |
| 10 |  Gruzja |
4 | 4 | 6 | 14 |
| 11 |  Włochy |
6 | 2 | 3 | 11 |
| 12 |  Rumunia |
1 | 1 | 2 | 4 |
Przypisy
edytuj- ↑ 2015 RUGBY EUROPE SEVENS GEAND PRIX SERIES - FRANCE WIN IN MOSCOW TO LEAD THE RACE FOR RIO. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-07)]. (ang.).
- ↑ GRPS - Bouhraoua the toast of Lyon as France crowned Champions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-16)]. (ang.).
- ↑ Dominant France are 2015 European Champions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)]. (ang.).
- ↑ France men qualify for Rio 2016. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)]. (ang.).
- ↑ Competition Manual, s. 22–23
- ↑ Rugby Europe Grand Prix Series 7s final at Exeter. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-26)]. (ang.).
- ↑ Competition Manual, s. 35
- ↑ Competition Manual, s. 36
- ↑ Competition Manual, s. 36–38
- ↑ Withdrawals from Rugby Europe Sevens Tournaments and Resulting Action. rugbyunion.cz. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-23)]. (ang.).
- ↑ Competition Manual, s. 22–24
- ↑ Competition Manual, s. 9
- ↑ Competition Manual, s. 6, 10
- ↑ 2015 RUGBY EUROPE Men’s and Women’s European Olympic Repechage Tournaments - Tournaments Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-07)]. (ang.).
- ↑ Confirmation of the Make Up of Teams for Men’s European Repechage Tournament. rugbyunion.cz. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-23)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- 2015 Men GPS. rugbyeurope.eu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-06)]. (ang.).
- 2015 RUGBY EUROPE Men’s Senior Sevens Competition Manual. rugbyunion.cz. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-23)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona Rugby Europe (ang. • fr.)