Minuskuł 22
Minuskuł 22 (wedle numeracji Gregory–Aland), ε 288 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku[2]. Zawiera marginalia.
| Data powstania |
XII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
22 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
26 × 19 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Opis rękopisu
edytujKodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 232 pergaminowych kartach (26 cm na 19 cm)[2], z kilkoma lukami (Mateusz 1,1-2,2; 4,19-5,25; Jan 14,22-16,27). Niektóre z kart zostały przemieszczone do niewłaściwych miejsc[3].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 22 linijek w kolumnie[2]. Atrament jest czarny, inicjały pisane są złotem[4]. Popełnia błędy itacyzmu[4].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery podano na marginesach. Sekcje Ammoniusza opatrzone zostały odniesieniami do Kanonów Euzebiusza (niekompletne). Przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści). Tekst Ewangelii zawiera ponadto τιτλοι (tytuły)[4][3].
Na końcu każdej Ewangelii umieszczono subscriptio, na marginesach zamieszczono warianty tekstowe, brak not liturgicznych[4].
Nie zawiera tekstu Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11)[4]. Na marginesie zawiera scholion kwestionujący autentyczność długiego zakończenia Marka (Mk 16,9-20)[4].
Tekst
edytujWedług Streetera grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst cezarejski. Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii[5]. David Alan Black zaliczył do reprezentantów tekstu cezarejskiego[6].
W Mt 27,9 przekazuje unikalny wariant ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ζαχαρίου τοῦ προφήτου (wypełniło się słowo powiedziane przez Zachariasza proroka). Inne rękopisy zamiast Zachariasza mają Jeremiasza[7].
Historia
edytujPaleograficznie datowany jest na wiek XII[2][8]. Rękopis badali Wettstein, Scholz, oraz Paulin Martin[9].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej w Paryżu, pod numerem katalogowym Gr. 72[2][8].
Jest cytowany w naukowych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle-Alanda (NA26, NA27). NA27 cytuje go rzadko[10].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C.Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 49.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 48.
- ↑ a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 134.
- ↑ a b c d e f F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 194.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129, 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ David Alan Black, New Testament Textual Criticism, Baker Books, 2006, p. 65.
- ↑ NA26, p. 81.
- ↑ a b Handschriftenliste. [w:] INTF [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-04-05].
- ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au Nouveau Testament, conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), p. 36-37.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*-59*, 704. ISBN 978-3-438-05100-4.
Bibliografia
edytuj- Henry A. Sanders. A New Collation of MS 22 of the Gospels. „JBL”. 33, s. 92-117, 1914. Philadelphia.
Linki zewnętrzne
edytuj- Handschriftenliste. [w:] INTF [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-04-05].
- R. Waltz, Minuscule 22, Encyclopedia of Textual Criticism