Minuskuł 19
Minuskuł 19 (według numeracji Gregory-Aland), A214 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku[2]. Przechowywany jest w Paryżu.
| Data powstania |
XII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
19 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język | |
| Rozmiary |
31,6 × 25,2 cm |
| Typ tekstu |
tekst bizantyński |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Opis rękopisu
edytujKodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 387 pergaminowych kartach (31,6 cm na 25,2 cm)[2].
Tekst Ewangelii opatrzony został komentarzem (catena), w Ewangelii Marka jest to komentarz Wiktoryna, w Ewangelii Jana – Chryzostoma, pozostałe ewangelie zawierają scholia[3].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza opatrzone zostały odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Tekst ewangelii zawiera τιτλοι (tytuły). Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści). Na końcu każdej Ewangelii umieszczono subscriptio[3][4].
Kolejność Ewangelii jest niezwykła: Jan, Mateusz, Łukasz, Marek[4]. Kolejność taką mają kodeks 427, 734, pojawia się też ona u Tertuliana oraz Chryzostoma[4].
Tekst
edytujGrecki tekst Ewangelii reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną. Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii[5]. Nie był badany według Claremont Profile Method, tj. metody wielokrotnych wariantów[6].
Historia
edytujPaleograficznie rękopis datowany jest na wiek XII[2]. Rękopis należał niegdyś do Katarzyny Medycejskiej[4]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein[7]. Rękopis badał Scholz[4].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 189) w Paryżu[2].
Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C.Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 49.
- ↑ a b c d K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 48.
- ↑ a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 193.
- ↑ a b c d e C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 133.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129, 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 53. ISBN 0-8028-1918-4.
- ↑ J.J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 47.
Linki zewnętrzne
edytuj- INTF: Kodeks 19 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-06-06].