Minuskuł 157
Minuskuł 157 (wedle numeracji Gregory–Aland), ε 207 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku[2]. Przechowywany jest w Rzymie. Zawiera marginalia (podział tekstu oraz noty liturgiczne).
.JPG)
| |
| Data powstania |
1122 |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
157 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
18,6 × 13,6 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
III |
| Miejsce przechowywania | |
Opis rękopisu
edytujKodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 325 pergaminowych kartach (18,6 cm na 13,6 cm)[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 22 linijek w kolumnie[2]. Według Scrivenera skryba miał piękny charakter pisma[4]. Wielkie inicjały zdobione są złotem[3].
Tekst kodeksu dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery umieszczono na marginesie tekstu. Tekst rękopisu zawiera τιτλοι (tytuły) owych rozdziałów. Nie zastosowano podziału według krótszych jednostek – Sekcji Ammoniusza, z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[3][4].
Zawiera list Hieronima do Karpiana, prolegomenę, noty do czytań liturgicznych; zawiera ilustracje oraz dekoracje barwione cynobrem oraz złotem. Ewangelia Jana poprzedzona jest ilustracją Jana Ewangelisty z Prochorusem[3].
Posiada kolofon jerozolimski na końcu każdej Ewangelii[4].
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) został opuszczony przez kopistę[4]. Nie zawiera też tekstu Mt 16,2b–3 (znaki czasu)[5].
Tekst
edytujGrecki tekst kodeksu reprezentuje cezarejską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do Kategorii III[6].
Historia
edytujWedług kolofonu rękopis został sporządzony w roku 1122, dla cesarza Jana II Komnen. Do Rzymu został przywieziony za papieża Klemensa VII[3].
Rękopis badali Birch, Scholz[3], Hoskier[7], oraz Streeter[8].
Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Watykańskiej w Rzymie, pod numerem katalogowym Urb. gr. 2[2].
Jest cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27). NA27 rzadko go cytuje[9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 53.
- ↑ a b c d K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 48.
- ↑ a b c d e f C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 160.
- ↑ a b c d F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 214.
- ↑ UBS3, p. 61.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Herman C. Hoskier, "Evan. 157", JTS XIV (1913), ss. 78-116, 242-293, 359-384.
- ↑ B. H. Streeter, "Codices 157, 1071 and the Caesarean Text", in Lake F/S (London, 1937), pp. 149-150.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*-59*, 705. ISBN 978-3-438-05100-4.
Bibliografia
edytuj- Herman C. Hoskier, "Evan. 157", JTS XIV (1913), pp. 78–116, 242-293, 359-384.
- B. H. Streeter, "Codices 157, 1071 and the Caesarean Text", in Lake F/S (London, 1937), pp. 149–150.
- Edward Maunde Thompson, An Introduction to Greek and Latin Paleography, p. 246, 248 (plate 68).
Linki zewnętrzne
edytuj- R. Waltz, Minuscule 157, Encyclopedia of Textual Criticism (2007)
- Fotograficzne facsimile kodeksu CSNTM