Ministerstwo Przemysłu Chemicznego i Lekkiego

Ministerstwo Przemysłu Chemicznego i Lekkiego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1981–1987, powołane z zadaniem działania w obszarze gospodarczym związanym z produktami chemicznymi i bawełnianymi. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Ministerstwo Przemysłu Chemicznego i Lekkiego

Państwo	Polska
Data utworzenia	3 lipca 1981
Data likwidacji	23 października 1987
Siedziba	Warszawa
brak współrzędnych

Powołanie urzędu

Na podstawie ustawy z 1981 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego powołano nowy urząd, poprzez zniesienie urzędu Ministerstwa Przemysłu Chemicznego oraz urzędu Ministerstwa Przemysłu Lekkiego.

Ministrowie

• Jan Knapik (1981–1982)
• Edward Grzywa (1982–1987)

Zakres działania urzędu

Do zakresu działania Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego należały sprawy: wydobywania i przetwarzania surowców chemicznych, przemysłu rafineryjnego, petrochemicznego, organicznego, nieorganicznego, chemii gospodarczej i kosmetyków, tworzyw sztucznych, włókien sztucznych, farmaceutycznego, gumowego, włókienniczego, odzieżowego, skórzanego, obuwniczego, szklarskiego, ceramiki szlachetnej i sprzętu sportowego.

Zadaniem Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego było nadawanie kierunku działania gałęziom gospodarki stosownie do potrzeb społecznych i gospodarczych, zgodnie z polityką Państwa.

Minister Przemysłu Chemicznego i Lekkiego zadanie to realizował w szczególności poprzez prognozowanie, programowanie i koordynowanie rozwoju tych gałęzi gospodarki, dokonywanie kompleksowej analizy i oceny działalności przedsiębiorstw i innych podległych jednostek organizacyjnych, koordynowanie ich działalności, współdziałanie w kształtowaniu systemów ekonomicznych przedsiębiorstw i innych podległych jednostek organizacyjnych, prowadzenie polityki kadrowej oraz udzielanie pomocy w szkoleniu kadr tych przedsiębiorstw i jednostek.

Szczegółowy zakres działania

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 1982 r. do zakresu działania Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego należały sprawy:

• przemysłu chemicznego, a w szczególności przemysłu kopalnictwa surowców chemicznych, łącznie z kopalnictwem siarki, nieorganicznego, nawozów sztucznych i chemicznych składników mieszanek paszowych, organicznego, petrochemicznego, tworzyw sztucznych, w tym kauczuków syntetycznych, włókien chemicznych, chemicznych środków pomocniczych dla przemysłu, farb i lakierów, chemii gospodarczej i perfumeryjno-kosmetycznego, środków i wyrobów chemicznych do różnych celów, w tym środków ochrony roślin, farmaceutycznego, wyrobów z tworzyw sztucznych, wyrobów gumowych, gazów technicznych i odczynników chemicznych,
• przemysłu rafineryjnego,
• transportu rurociągowego i gospodarowania własnym kolejowym taborem cysternowym oraz innymi specjalistycznymi środkami transportu,
• przemysłu włókienniczego, a w szczególności przemysłu bawełnianego, wełnianego, włókien łykowych, jedwabniczego, tkanin dekoracyjnych, pasmanteryjnego, dziewiarsko-pończoszniczego, filcowego i tkanin technicznych, wyrobów nietkanych (produkcji włóknin i przędzin), tkanin specjalnych i opakowań włókienniczych,
• przemysłu odzieżowego,
• przemysłu skórzanego, a w szczególności przemysłu garbarskiego łącznie z białoskórnictwem, obuwniczego, futrzarskiego i skórzano-odzieżowego,
• przemysłu sprzętu sportowego,
• przemysłu szklarskiego, a w szczególności przemysłu szkła technicznego, budowlanego, gospodarczego i opakowań szklanych,
• przemysłu ceramiki szlachetnej, a w szczególności przemysłu porcelanowego i porcelitowego, kamionkowego i fajansowego,
• wtórnego i specjalistycznego przetwórstwa surowców drzewnych, a w szczególności przemysłu celulozowo-papierniczego i przemysłu meblarskiego,
• projektowania, remontów i modernizacji obiektów i konstrukcji oraz wytwarzania aparatury, specjalnych maszyn i urządzeń, osprzętu i galanterii dla przemysłów wymienionych w pkt 1-10.

Minister Przemysłu Chemicznego i Lekkiego uczestniczył w określaniu kierunków rozwoju i polityki Państwa w zakresie swojego działania i ponosił odpowiedzialność za realizację tej polityki.

Do zadań Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego należały w szczególności:

• sporządzanie analizy procesów gospodarczych w zakresie działania Ministra oraz opracowywanie programów rozwojowych i studiów długofalowych,
• współudział w opracowywaniu projektów narodowych planów społeczno-gospodarczych, a także innych planów centralnych,
• ocena ekonomicznej i społecznej efektywności w nadzorowanych przedsiębiorstwach i branżach oraz podejmowanie działań zmierzających do zwiększenia tej efektywności,
• współudział w kształtowaniu i doskonaleniu systemów ekonomiczno-finansowych służących do sterowania działalnością nadzorowanych przedsiębiorstw i prawidłowych powiązań kooperacyjnych,
• tworzenie warunków do doskonalenia organizacji zarządzania i funkcjonowania przedsiębiorstw oraz innych nadzorowanych jednostek organizacyjnych,
• inicjowanie i tworzenie warunków do prowadzenia prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych związanych z realizacją zadań produkcyjnych,
• współudział w opracowywaniu założeń polityki technicznej i naukowo-badawczej w dziedzinach objętych zakresem działania Ministra,
• ocena wykorzystania nabytych licencji oraz inicjowanie i podejmowanie działań zmierzających do racjonalnego wykorzystania zakupionych licencji,
• prowadzenie długofalowych studiów dotyczących współpracy i wymiany gospodarczej z zagranicą, zwłaszcza w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, organizowanie współdziałania oraz realizacji polityki Państwa w tym zakresie,
• prowadzenie prac bilansowych na potrzeby koordynacji rozwoju poszczególnych dziedzin objętych zakresem działania Ministra, w powiązaniu z całością gospodarki narodowej,
• współdziałanie w tworzeniu warunków do ochrony środowiska naturalnego przed ujemnymi skutkami działalności gospodarczej zakładów przemysłu chemicznego i lekkiego,
• zapewnianie likwidacji zagrożeń substancjami toksycznymi i niebezpiecznymi zaistniałych w wyniku awarii na terenie kraju,
• opracowanie i przedstawianie propozycji legislacyjnych w uzgodnieniu z zainteresowanymi organami,
• ustalanie kierunków polityki kadrowej i jej prowadzenie oraz doskonalenie systemu ocen kadry kierowniczej,
• sprawowanie nadzoru nad centralami obrotu towarowego,
• sprawowanie nadzoru nad działalnością przedsiębiorstw i innych jednostek organizacyjnych w zakresie i trybie określonym w odrębnych przepisach.

Zniesienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1987 r. o zmianach w zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej zniesiono urząd Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego.