Milot (alb. Milot lub Miloti) – miasto w północno-zachodniej Albanii, na prawym brzegu rzeki Mat, położone w gminie Milot, okręgu Kurbin i obwodzie Lezha. Miasto liczy 4334 mieszkańców (2010) i stanowi centrum administracyjne komuny (gminy) Milot, w skład której wchodzi miasto i 12 okolicznych wsi. Na terenie komuny mieszka łącznie 13 317 osób.

Milot
Ilustracja
Widok z lotu ptaka na miasto
Państwo

 Albania

Obwód

Lezha

Okręg

Kurbin

Burmistrz

Behar Haxhiu

Wysokość

234 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


4334

Nr kierunkowy

0215

Kod pocztowy

4705

Tablice rejestracyjne

LA

Położenie na mapie Albanii
Mapa konturowa Albanii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Milot”
Ziemia41°41′N 19°43′E/41,683333 19,716667

2 września 1457 w okolicach Milotu rozegrała się jedna z największych bitew Skanderbega z armią osmańską, nazywana bitwą na równinie Albulena. W 1900 powstała w Milocie jedna z pierwszych szkół z językiem albańskim, utworzona przez stowarzyszenie Bashkimi. W 1916 okupujące północną Albanię oddziały armii austro-węgierskiej wybudowały drogę biegnącą z Kosowa do Milotu[1].

22 listopada 1944 Milot został wyzwolony spod okupacji niemieckiej. W okresie komunistycznym miasto stanowiło lokalne centrum rolniczo-przemysłowe. W Milot działała gorzelnia, a także przedsiębiorstwo produkujące materiały budowlane.

Największą wspólnotę wyznaniową w mieście stanowią katolicy. W okresie ateizacji w miejscowej spółdzielni produkcyjnej pracował ks. Shtjefën Kurti[2]. Kościół katolicki został wzniesiony w początkach lat 90. XX w. na miejscu poprzedniego, zburzonego w latach 60.

Pobyt w Milot uwiecznił Andrzej Stasiuk w książce Jadąc do Babadag.

...spędziłem tam kiedyś ledwo godzinę i prawie nic nie zapamiętałem: niskie domy, tłum na drodze, konne zaprzęgi, był chyba dzień targowy, stare kobiety w białych szarawarach siedziały na ławkach przed chatami z kamienia i to właściwie wszystko. Jeszcze tylko podwórko przed parterowym domem, kilka stolików w cieniu drzew i wydeptana ziemia, gdzie można się było napić raki i kawy...[3].

Przypisy

edytuj
  1. Robert Dobra. Ethnography of Albanian mountain tribes during WWI in the works of Karel Sellner. „Studia Ethnologica Pragensia”, s. 84, 2019. 
  2. Edwin E Jacques, The Albanians: An Ethnic History from Prehistoric Times to the Present, McFarland 1995, s.495
  3. Andrzej Stasiuk, Jadąc do Babadag, Wołowiec 2004, s.90

Bibliografia

edytuj
  • Kastriot Marku, Kishat e Kurbinit. (Kishat dhe organizimi kishtar në Kurbin), Tirana 2008.
  • Kastriot Marku, Miloti, Guidë/Guida, shqip-italiano, Milot 2007.