Milo Manara

Milo Manara (właśc. Maurilio Manara, ur. 12 września 1945 w Lüsen, prowincja Bolzano, Włochy) – włoski scenarzysta i rysownik komiksowy.

Maurilio Manara

Milo Manara

Milo Manara podczas MFK 2008 w Łodzi.
Data i miejsce urodzenia	12 września 1945 Luson, Włochy
Zawód, zajęcie	scenarzysta i rysownik komiksowy

Życiorys

Karierę rysownika rozpoczął w wieku 14 lat, rysując paski komiksowe do włoskich gazet. Tworzenie prac z których jest najbardziej znany, czyli komiksów erotycznych, zaczął w roku 1969, od serii Genius. Komiks stał się na tyle popularny, że w kolejnych latach (1971-1973), otrzymał możliwość rysowania następnej serii, tym razem o erotyczno-sensacyjnych przygodach pięknej piratki Jolandy Almavivy.

Drzwi do wielkiej kariery stanęły przed nim otworem wraz z opublikowaniem w magazynie Pilote opowieści zatytułowanej Małpi król do scenariusza Silverio Pisu (1976). Dzięki sukcesowi tej historii, Manara mógł w końcu rozwinąć skrzydła. W dwa lata później ukazał się jego samodzielny album: HP i Giuseppe Bergman. Podobnie jak Małpi król nie jest to komiks erotyczny, lecz raczej przygodowy. Postać „HP” wzorowana jest na osobie Hugo Pratta, przyjaciela i mistrza Manary. Na początku lat 80. panowie ci nawiązali współpracę, owocem której stały się albumy o kolonizacji obydwu Ameryk: Indiańskie lato i El Gaucho.

W 1983 roku ukazał się kolejny, klasyczny już dzisiaj album komiksowy Manary, zatytułowany Klik. Jest to komiks erotyczny, którego główną bohaterką jest piękna dziennikarka, Claudia Cristiani. Od wydania i sukcesu Klika rozpoczęła się dobra passa autora w dziedzinie komiksu erotycznego. Kolejne lata przynosiły dalsze albumy: Zapach niewidzialnego w 1985, Candide Caméra w 1988, Courts Metrages w 1989.

W 1990 roku pojawił się album Podróż do Tulum, owoc współpracy Manary z filmowcem Federikiem Fellinim. Komiks ten jest adaptacją scenariusza Felliniego, który nigdy nie miał szans zostać zrealizowany w formie filmu fabularnego. W 1992 roku, również we współpracy z Fellinim, powstał album Podróż G. Mastorny, będący podobnie jak Podróż do Tulum, realizacją w postaci komiksu, jednego ze scenariuszy Felliniego.

W 1996 roku został wydany kolejny autorski komiks Manary, który szybko stał się jednym z najbardziej znanych jego dzieł. Chodzi o „Guliverianę”, erotyczną i zabawną parodię klasycznej powieści Jonathana Swifta o przygodach Guliwera. Kolejne lata (1997 i 1998) to okres bardzo owocnej aktywności twórczej artysty. Ukazały się wtedy takie albumy jak: Fatal rendez-vous, Kamasutra, Tre ragazze nella rete”. W tym czasie Manara zilustrował też album zatytułowany Aphrodite, będący adaptacją erotycznej noweli Pierre’a Louÿsa.

Jednymi z najnowszych prac Manary są albumy Złoty Osioł (1999), Rivoluzione (2000) i Fuga da Piranesi (2002). Pierwszy z nich jest adaptacją tekstu z II wieku, stworzonego przez rzymskiego pisarza Apulejusza, drugi to przewrotna satyra na „nowy Olimp”, na którym urzędują ludzie z branży telewizyjnej, oderwani od otaczającej rzeczywistości, trzeci natomiast to komiks SF z elementami erotyki.

W latach 2004–2010 pracował nad serią historyczno-erotyczną Borgia o rzymskiej rodzinie arystokratów i papieży Borgiów (autorem scenariusza jest Alejandro Jodorowsky).

Obrazu twórczości artysty dopełniają liczne artbooki, jak np. „Women of Manara”, portfolia, takie jak „Dolomites Encantedes” czy „Letters from a Portuguese nun”, a także działalność w branży reklamowej (reklama Chanel nr 5 z Czerwonym Kapturkiem) i rozrywkowej (okładki do płyt). Stworzył nawet swoją autorską talię kart do tarota.

Twórczość

(wytłuszczone tytuły ukazały się po polsku)

• 1969-1971: Genius (łącznie 22 odcinki opublikowane w formie pasków)
• 1971: Un fascio di bombe scen. Alfredo Castelli i Mario Gomboli
• 1971-1973: Jolanda Almaviva (podobnie jak seria Genius publikowana w postaci pasków), scen. Roberto Renzi
• 1974-1977: Il fumetto della realtà, scen. Andrea Mantelli, Franco Frescura i Mino Milani
• 1975: Quella notte del 1580, scen. Mino Milani
• 1975-76: La parola alla giuria. Processo a..., scen. Mino Milani

• 1976: Małpi król, scen. Silverio Pisu
• 1977: Alessio, il borghese rivoluzionario, scen. Silverio Pisu
• 1977: Chris Lean, scen. Raffaele D’Argenzio
• 1977: Volere e Potere, scen. Graziano Origa
• 1978: HP i Giuseppe Bergman
• 1976-1978: L’Histoire of France in Bandes Dessinées (5 epizodów), scen. Jean Ollivier i Pierre Castex
• 1978: L’uomo delle nevi, scen. Alfredo Castelli
• 1978-2004: Storia d’Italia a fumetti, scen. Enzo Biaggi
• 1980: Un autore in cerca di sei personaggi
• 1981: Quattro dita
• 1982: Afrykańskie przygody Giuseppe Bergmana
• 1983: Indiańskie lato – scen. Hugo Pratt
• 1982: Klik
• 1982: Acherontia Atropos
• 1982: L’ultimo tragico giorno di Gori Bau e Callipigia Sister
• 1984: Trompeuse apparence
• 1985: Il diario di Sandra F.
• 1985: Zapach niewidzialnego
• 1988: Candide Caméra
• 1988: Orientalne przygody Giuseppe Bergmana
• 1989: Courts Metrages
• 1990: Podróż do Tulum, scen. Federico Fellini
• 1991: Klik 2
• 1991: L’oiseau de soleil, scen. Wilbur Smith
• 1991: Il sogno di Oengus, scen. Giordano Berti
• 1991: Cristoforo Colombo, scen. Enzo Biaggi
• 1992: Podróż G. Mastorny scen. Federico Fellini
• 1992-1995: El Gaucho – scen. Hugo Pratt
• 1993: Art of spanking
• 1994: Klik 3
• 1995: Zapach niewidzialnego 2
• 1996: Guliweriana
• 1997: Fatal rendez-vous
• 1997: Kamasutra
• 1999: Aphrodite
• 1999: Złoty osioł
• 2000: Rivoluzione
• 2000: Tre ragazze nella rete
• 2001: Klik 4
• 2002: Fuga da Piranesi
• 2002: Sirenae
• 2003: Sandman: Noce nieskończone (rozdział 2), scen. Neil Gaiman
• 2004: Mitologiczne przygody Giuseppe Bergmana
• 2005: Borgia, scen. Alejandro Jodorowsky
• 2006: Quarantasei, scen. Valentino Rossi
• 2007: Oczy Pandory, scen. Vincenzo Cerami
• 2009: X-Women, scen. Chris Claremont
• 2015: Caravaggio: Paleta i Rapier
• 2019: Caravaggio: Łaska

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Milo Manary
• Manara na stronach „Świata komiksu” – cz. I. kazet.bial.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-21)].
• Manara na stronach „Świata komiksu” – cz. II. kazet.bial.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-19)].
• Manara na stronach „Świata komiksu” – Bibliografia. kazet.bial.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-22)].