Mikołaj z Michałowa
Mikołaj z Michałowa i Kurozwęk, Mikołaj Kurozwęcki, zwany „Białucha” (ok. 1370, zm. przed 13 października 1438) – kasztelan krakowski w latach 1430–1438, wojewoda sandomierski w latach 1410–1430, starosta krakowski w latach 1418–1431 i 1432–1438, starosta sieradzki w latach 1406–1418.
 Poraj | |
| Data urodzenia |
ok. 1370 |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 13 października 1438 |
| Ojciec | |
Syn Krzesława Kurozwęckiego, bratanek Zawiszy Kurozwęckiego. Podpisał pokój toruński 1411 roku[1]. Był sygnatariuszem aktu unii horodelskiej 1413 roku[2]. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju czerwińskiego w 1422 roku[3] i przywileju jedlneńskiego w 1430 roku[4]. Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku[5].
3 lipca 1431 roku, w czasie wyprawy łuckiej wysłał listy wypowiednie wielkiemu księciu litewskiemu Świdrygielle z obozu wojskowego w Bystrzycy na ziemi lubelskiej[6]. Jako kasztelan krakowski dowodził oddziałami polskimi, które wraz z czeskimi sierotkami Jana Čapka z Sán podczas wojny polsko-krzyżackiej w 1433 r. dokonały najazdu na należące do państwa krzyżackiego Pomorze, docierając pod Gdańskiem do Bałtyku.
31 grudnia 1435 roku podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim[7].
Był uczestnikiem konfederacji Zbigniewa Oleśnickiego w 1438 roku[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382–1445, Kraków 1891, s. 42.
- ↑ Statuta, Prawa Y Constitucie Koronne Łacinskie Y Polskie z Statutow Łaskiego Y Herborta Y Z Constituciy Koronnych Zebrane, Kraków 1600, s. 749.
- ↑ Jus polonicum, codicibus veteribus manuscriptis et editionibus quibusque collatis / edidit Joannes Vincentius Bandtkie, Warszawa 1831, s. 223.
- ↑ Franciszek Piekosiński, Wiece, sejmiki, sejmy i przywileje ziemskie w Polsce wieków średnich, Kraków 1900, s. 43.
- ↑ Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.
- ↑ Dariusz Wróbel, Przyczynek prozopograficzny do dziejów tzw. wyprawy łuckiej w 1431 roku, w: Res Historica, nr 41, 2016, s. 244.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. 4, Wilno 1764, s. 133.
- ↑ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382–1445, Kraków 1891, s. 366.