Miesięcznik Literacki (1929–1931)
Miesięcznik Literacki – czasopismo społeczno-kulturalne, wydawane w Warszawie w latach 1929–1931, pod redakcją Aleksandra Wata, nieoficjalny organ Komunistycznej Partii Polski.
| Państwo | |
|---|---|
| Wydawca | |
| Tematyka |
literatura |
| Pierwszy numer |
1929 |
| Ostatni numer |
1931 |
Miesięcznik nawiązywał do koncepcji radzieckiego ugrupowania Nowyj Lef i niemieckiego lewicowego nurtu ekspresjonizmu. W piśmie formułowano zasady krytyki marksistowskiej oraz problemy odbicia rzeczywistości w sztuce. Ważną rolę przyznawano literaturze faktu i reportażowi. W 1931 pismo zostało zawieszone, zaś część zespołu redakcyjnego aresztowana.
W zespole pisma znaleźli się dawni współpracownicy „Dźwigni”: Andrzej Stawar, Jan Hempel, Stanisław Ryszard Stande, Władysław Broniewski. Współpracownikami „Miesięcznika Literackiego” byli: Juliusz Wit, Andrzej Wolica, Henryk Drzewiecki, Leopold Lewin, Stanisław Wygodzki[1].
Do jego tradycji nawiązywało czasopismo wydawane pod tą samą nazwą w Warszawie w latach 1966–1990[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. I, Warszawa 1998, s. 217.
- ↑ Miesięcznik Literacki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-05-01].
Bibliografia
edytuj- Marian Stępień, Miesięcznik Literacki, w: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. I, Warszawa 1984.
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 130. ISBN 978-83-7420-110-0.