Mieczysław Wyszkowski

porucznik pilot Wojska Polskiego

Mieczysław Wyszkowski (ur. 9 grudnia 1918 w Nowym Sączu, zm. 28 maja 1976 w Warszawie) – porucznik pilot Wojska Polskiego, kapitan (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Mieczysław Wyszkowski
3 zwycięstwa
Ilustracja
Flight Lieutenant Flight Lieutenant
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1918
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

28 maja 1976
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

77 pułk piechoty
dywizjon 303
dywizjon 306
dywizjon 316
dywizjon195 RAF
Polski Zespół Myśliwski
dywizjon 309
dywizjon 315

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania w Północnej Afryce

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Życiorys

edytuj

Urodził się 9 grudnia 1918 w Nowym Sączu, w rodzinie Władysława i Marii z domu Nałęcz-Koczanowicz. Szkołę powszechną ukończył w 1931 Chełmży, następnie uczęszczał do Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu[1]. W 1935 odbył szkolenie szybowcowe w Fordonie, gdzie uzyskał uprawnienia pilota szybowcowego kat. A i B. W 1936 odbył kurs pilotażu samolotów silnikowych w ramach Przysposobienia Wojskowo-Lotniczego i latał w Aeroklubie Pomorskim w Toruniu. Po maturze w 1938 ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 19 DP przy 77 pułku piechoty w Lidzie. Następnie został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie.

Wybuch wojny uniemożliwił mu otrzymanie promocji[2]. W kampanii wrześniowej nie walczył, wraz z grupą około 150 podchorążych został ewakuowany. 19 września przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. W krótkim czasie wydostał się z obozu i drogą przez Jugosławię i Grecję przedostał się do Francji, 23 października 1939 przybył do Marsylii.

1 marca 1940 rozpoczął szkolenie lotnicze w ośrodku szkoleniowym Base Aerienne No 103 w Châteauroux. 22 maja wszedł w skład patrolu broniącego bazy, ale nie wykonywał lotów bojowych. 17 czerwca został ewakuowany do Bordeaux a następnie do Wielkiej Brytanii, dotarł tam 27 czerwca[1]. Otrzymał numer służbowy RAF 783670 i polski P-1584[3]. Początkowo odbył kurs na stacji RAF Weeton, w październiku 1940 odbył kolejne szkolenie w 15 Elementary Flying Training School (EFTS) w Carlisle. 15 stycznia 1941 trafił do 25 (Polish) Elementary Flying School (PEFS) w Hucknall. Następnie przydzielono go jako pilota do szkoły strzelców 1 Air Gunners School (AGS) w Manby, z której został przeniesiony do 58 Operational Training Unit (OTU) w Grangemouth[1]. 26 sierpnia 1941 otrzymał przydział do dywizjonu 303, 18 września został przeniesiony do dywizjonu 306, a 23 września 1941 do dywizjonu 316. W czasie służby w tym dywizjonie zgłosił zestrzelenie 3 samolotów na pewno oraz jednego prawdopodobnie. 15 sierpnia 1942 otrzymał przydział do dywizjonu 306, gdzie 1 września otrzymał awans na stopień porucznika. 20 listopada 1942 został skierowany do brytyjskiego 195 dywizjonu(inne języki) na stanowisko oficera taktycznego. W styczniu 1943 zgłosił się do walk w Afryce w ramach Polskiego Zespołu Myśliwskiego. Podczas walk w Afryce zgłosił prawdopodobne zestrzelenie jednego samolotu nieprzyjaciela[1]. 18 kwietnia 1943 został trafiony przez artylerię przeciwlotniczą a następnie zestrzelony przez pilota z 7./JG 53, Uffz. Georg Amona. Ranny dostał się do niewoli, został ewakuowany do Włoch. Po leczeniu w Neapolu trafił do Dulag Luft pod Frankfurtem nad Menem a następnie do Stalag Luft III w Żaganiu, a później do Stalagu Luft IV również w okolicach Żagania[4]. Wraz ze zbliżaniem się frontu wschodniego został przeniesiony do Tychowa, a następnie ewakuowany w głąb Niemiec. Obóz, w którym przebywał został wyzwolony na początku maja 1945 przez oddziały Armii Czerwonej. Powrócił do Anglii i otrzymał przydział do dywizjonu 309, a następnie do dywizjonu 315.

Po rozwiązaniu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii kontynuował służbę w Royal Air Force. Przeszedł przeszkolenie dla pilotów rozprowadzających (ferry pilot) i oblatywaczy (test pilot), pracował też jako pilot specjalny (tzn. pilotował samoloty z VIP-ami)[1]. Posiadał uprawnienia do pilotowania samolotów wielosilnikowych oraz odrzutowych. Służbę w RAF zakończył w 1949 i powrócił do Polski. Do momentu demobilizacji wylatał 1850 godzin na 44 różnych typach samolotów.

 
Pomnik upamiętniający w Korzennej

Po powrocie do Polski pracował początkowo jako pilot w PLL LOT, ale został zwolniony. Do latania powrócił w 1956, kiedy to ponownie został zatrudniony w LOT. Jako były żołnierz PSZ był inwigilowany przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego i Służbę Bezpieczeństwa PRL w latach 1950–1971. Materiały archiwalne z tego okresu znajdują się w Instytucie Pamięci Narodowej i są oznaczone sygnaturą IPN BU 0423/2512. Po ciężkiej chorobie zmarł 28 maja 1976 w Warszawie. W 2018 roku w Korzennej został odsłonięty pomnik upamiętniający pilota Mieczysława Wyszkowskiego[5].

Zwycięstwa powietrzne

edytuj

Na liście Bajana figuruje na 68. pozycji z 3 zniszczonymi samolotami, 2 prawdopodobnie i 1 uszkodzonym.

Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych:

Zestrzelenia pewne:

  • Bf-109 – 13 marca 1942
  • Bf-109 – 10 kwietnia 1942
  • Fw-190 – 25 kwietnia 1942

Zestrzelenia prawdopodobne:

  • Fw-190 – 3 czerwca 1942
  • Bf-109 – 6 kwietnia 1943

Uszkodzenia:

  • Fw-190 – 25 kwietnia 1942

Ordery i odznaczenia

edytuj

Książki autorstwa Mieczysława Wyszkowskiego

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Mieczysław Wyszkowski. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  2. XIV promocja (niedoszła)* Szkoły Podchorążych Lotnictwa. polishairforce.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  3. Wyszkowski Mieczysław Marian. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  4. a b c „Lancaster”, [w:] Tomasz Smolicz, Lima... ...Oscar... ...Tango : opowiadania nie tylko lotnicze, 2013, s. 25–28 (pol. • ang.), Literackie przerywniki zamieszczone w książce – swoje wspomnienia – napisał Sławomir Michalski. Nakład własny autora, format A5, stron 202; spis rozdziałów na stronie 202, okładki miękkie, laminowane z połyskiem. Numeru ISBN nie nadano,
  5. Kinga Nikiel-Bielak: Dożynki w Korzennej. dts24.p, 2018-08-28. [dostęp 2023-12-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj