Mieczysław Dopierała

Mieczysław Walenty Dopierała (ur. 6 września 1935 w Chełmiczkach) – polski pracownik przemysłu stoczniowego, przywódca strajku szczecińskiego w trakcie wydarzeń grudniowych w 1970.

Życiorys

edytuj

W 1959 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1962 został zatrudniony jako monter okrętowych maszyn i urządzeń w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego[1]. Został kierownikiem biura technologicznego na jednym z wydziałów. W czasie akcji strajkowych grudnia 1970 był przywódcą protestujących w swoim zakładzie pracy[2]. 18 grudnia 1970 (dzień po tzw. czarnym czwartku) stanął na czele Ogólnomiejskiego Komitetu Strajkowego, doprowadził do podpisania porozumienia z lokalnymi władzami[1]. Nie angażował się w kolejne protesty, które wybuchły w styczniu 1971[2]. W lutym tego samego roku został pierwszym sekretarzem komitetu zakładowego PZPR, z funkcji partyjnych zrezygnował jednak kilkanaście miesięcy później[1].

Od 8 listopada 1973 do 30 lipca 1974 jako żeglarz uczestniczył w rejsie dookoła świata na jachcie „Zew Morza”, pełniąc w czasie tej wyprawy funkcję pierwszego oficera (miał stopień jachtowego sternika morskiego). Załogę jachtu, poza trzema osobami pływającymi na nim zawodowo (kapitanem Zdzisławem Michalskim, mechanikiem i bosmanem), stanowili pracownicy Stoczni Szczecińskiej, a Mieczysław Dopierała rejs organizował. Po rezygnacji z funkcji partyjnych był osobą dla władz niewygodną, zatem jego roczna nieobecność w stoczni była dla rządzących wygodna[3][4][5][6].

Do czasu przejścia na emeryturę zawodowo związany ze Stocznią Szczecińską, angażował się w działalność rady pracowniczej[1]. W późniejszych latach współpracował z prywatną firmą projektową[2].

W 2010 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Szczecin. Grudzień '70 – Styczeń '71. Materiały edukacyjne, Szczecin: IPN Oddział w Szczecinie, 2007 [zarchiwizowane 2010-10-29].
  2. a b c Katarzyna Świerczyńska, Grudzień 35 lat temu i dziś [online], wyborcza.pl, 16 grudnia 2005 [dostęp 2020-09-09].
  3. Dzwon dla kapitana Zdzisława Michalskiego [online], tawernaskipperow.pl, 23 lipca 2015 [dostęp 2020-09-09].
  4. Jerzy Kuliński, Bruno Salcewicz spaceruje po nabrzeżach [online], kulinski.navsim.pl [dostęp 2020-09-09].
  5. Zew Morza [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-09-09].
  6. Aleksander Kaszowski, Zbigniew Urbanyi, Polskie jachty na oceanach, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1981.
  7. M.P. z 2011 r. nr 27, poz. 290