Michalina Wisłocka

polska lekarka, ginekolożka, autorka książek o seksuologii

Michalina Anna[1] Wisłocka z domu Braun (ur. 1 lipca 1921 w Łodzi, zm. 5 lutego 2005 w Warszawie) – polska lekarka, ginekolog, doktor nauk medycznych (1969), autorka książek o seksuologii, między innymi popularnonaukowego poradnika seksuologicznego Sztuka kochania (1978).

Michalina Wisłocka
Ilustracja
Imię i nazwisko urodzenia

Michalina Anna Braun

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1921
Łódź

Data i miejsce śmierci

5 lutego 2005
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Zawód, zajęcie

lekarka

Miejsce zamieszkania

ul. Piekarska 5, Warszawa

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor nauk medycznych

Pracodawca

Towarzystwo Rozwoju Rodziny

Rodzice

Jan Tymoteusz Braun
Anna z Żylińskich

Małżeństwo

Stanisław Wisłocki

Krewni i powinowaci

Andrzej Braun, Jan Braun (bracia)
Ewa Braun (bratanica)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Tablica MSI na kamienicy przy ulicy Piekarskiej 5 (od strony Rycerskiej) w Warszawie, w której przez wiele lat mieszkała Michalina Wisłocka
Grób Michaliny Wisłockiej na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Życiorys

edytuj

Urodziła się w rodzinie inteligenckiej. Jej ojciec, Jan Tymoteusz Braun, był nauczycielem w szkole powszechnej przy ul. Klonowej 11, a następnie (od grudnia 1926 do września 1939) kierownikiem Szkoły Powszechnej Nr 30 przy ul. Wspólnej 5/7 w Łodzi; matka – Anna z Żylińskich herbu Ciołek, zajmowała się domem oraz udzielała lekcji języka polskiego. Miała dwóch młodszych braci: Andrzeja (pisarz) i Jana (sumerolog). Jej bratanicą jest Ewa Braun, scenografka i kostiumolog, laureatka Oscara.

Przed II wojną światową mieszkała wraz z rodzicami w budynku szkoły powszechnej przy ul. Wspólnej 5/7, skąd Niemcy wysiedlili rodzinę w październiku 1939. W grudniu znalazła się w obozie przesiedleńczym w Radogoszczu przy ul. Zgierskiej, skąd została wraz z rodziną wywieziona do Krakowa w Generalnym Gubernatorstwie[2]. Niedługo potem rozstała się z rodzicami, którzy wyjechali do wsi Narama, gdzie ojciec objął stanowisko nauczyciela i tu pozostał do końca okupacji wraz z żoną i synami. Ona zaś wyjechała do męża – Stanisława Wisłockiego (biologa[3]), do Warszawy, gdzie oboje do wybuchu powstania warszawskiego pracowali w Szpitalu Wolskim przy ul. Płockiej[4].

Dyplom lekarza uzyskała 1 września 1952[1], specjalizację z położnictwa i ginekologii 18 marca 1959[1], natomiast stopień naukowy doktora nauk medycznych 24 kwietnia 1969[1].

Była współzałożycielką Towarzystwa Świadomego Macierzyństwa, w którym zajmowała się leczeniem niepłodności i antykoncepcją[5]. Objęła kierownictwo Poradni Świadomego Macierzyństwa w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. W latach 70. XX wieku kierowała Pracownią Cytodiagnostyczną Towarzystwa Planowania Rodziny.

Oprócz książek z dziedziny seksuologii takich jak: Sukces w miłości, Kalejdoskop seksu, Kultura miłości, Sztuka kochania (1978), Sztuka kochania – w 20 lat później (1988), Sztuka kochania – witamina M (1989), była również autorką pamiętników Miłość na całe życie. Wspomnienia z czasów beztroski.

Jej popularnonaukowy poradnik z dziedziny seksuologii Sztuka kochania wydany w 1978 stał się bestsellerem (nakład łączny 7 mln egzemplarzy) i zapoczątkował większą otwartość w sprawach seksu i życia seksualnego w Polsce.

Zmarła w warszawskim Szpitalu na Solcu. Została pochowana 11 lutego 2005 na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 59b, miejsce 33/35/37)[6].

Upamiętnienie

edytuj

9 września 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

Pamięci Michaliny Wisłockiej poświęcone są Park Miłości w Lubniewicach[8] oraz skwer w Łodzi[9].

Publikacje

edytuj

Nawiązania w kulturze

edytuj

W 1995 ukazało się pierwsze wydanie książki będącej zbiorem autoryzowanych rozmów z Michaliną Wisłocką autorstwa Marka Różyckiego jr. Wisłocka w pigułce, która zawiera również felietony obyczajowe inspirowane wieloletnią współpracą autora z seksuolożką. Autorką biografii Michaliny Wisłockiej jest również Violetta Ozminkowski – Michalina Wisłocka. Sztuka kochania gorszycielki, która zawiera fragmenty niepublikowanych dzienników oraz rozmowy z córką, Krystyną Bielewicz.

Konrad Szołajski napisał inspirowaną biografią Wisłockiej fikcyjną powieść kryminalną Wisłocka (wyd. Świat Książki, 2017). Na kanwie życia Michaliny Wisłockiej powstał film Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej[10].

10 grudnia 2021 roku w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie odbyła się premiera spektaklu „Sztuka kochania Polaków” w reżyserii Joanny Drozdy. Spektakl opowiada o pionierstwie Polaków w dziedzinie seksualności, a główną rolą w spektaklu jest Sztuka Kochania, inspirowana postacią i dorobkiem Michaliny Wisłockiej[11].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Centralny Rejestr Lekarzy – informacje podstawowe. Naczelna Izba Lekarska. [dostęp 2022-08-21].
  2. Ludwika Majewska, Obóz przesiedleńczy w Radogoszczu (1939–1940) w zeznaniach i wspomnieniach wysiedlanej łódzkiej inteligencji, [w:] Ludwika Majewska (red.), Tułacze. Wysiedlenia z ziem polskich inkorporowanych do III Rzeszy podczas II wojny światowej, 2023, s. 27, 32-33, 38, ISBN 978-83-963767-6-3.
  3. Urszula Jabłońska, Sztuka kochania, czyli trójkąt z dwójką - rozmowa z córką Michaliny Wisłockiej [online], Wysokie obcasy, 26 stycznia 2018 [dostęp 2020-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-04].
  4. Michalina Wisłocka, Malinka, Bratek i Jaś, Warszawa 1998, s. 47–48: rozdział „Dziennik wojenny i wyjazd w nieznane”.
  5. IAR - Zmarła Michalina Wisłocka. money.pl, 2005-02-05. [dostęp 2017-04-02]..
  6. śp. MICHALINA ANNA WISŁOCKA
  7. M.P. z 1997 r. nr 84, poz. 845
  8. Park Miłośći im. dr Michaliny Wisłockiej [online], lubniewice.pl [dostęp 2019-04-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (pol.).
  9. Monika Wolnicka, Łódź ze skwerem Michaliny Wisłockiej. Kiedyś mieszkała obok niego [online], lodz.wyborcza.pl, 17 marca 2017 [dostęp 2019-04-27] (pol.).
  10. Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej w bazie filmpolski.pl
  11. Rozśpiewana sztuka kochania. Premiera na deskach Jaracza. [w:] TVP Olsztyn [on-line]. [dostęp 2022-01-02].

Linki zewnętrzne

edytuj