Wikipedia

Michael Hooper

australijski rugbysta

Michael Hooper (ur. 29 października 1991 r. w Sydney[1][3][6]) – australijski rugbysta występujący na pozycji rwacza. Reprezentant kraju i dwukrotny uczestnik oraz medalista pucharu świata.

Michael Hooper
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Michael K. Hooper[1]

Pseudonim

Hoops[2]

Data i miejsce urodzenia

29 października 1991
Sydney

Wzrost

182 cm[3]

Masa ciała

97 kg[3]

Rugby union
Pozycja

rwacz strony otwartej (7)

Kariera juniorska
Lata Zespół
Manly Roos R.F.C.
St Pius X College
2009–2010 Brumbies
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2010– Manly Marlins (klub)
2010–2012 Brumbies (Super Rugby)[4] 31 (25)
2013– Waratahs (Super Rugby)[4] 50 (35)
2014– North Harbour Rays (NRC) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2010–2011  Australia U-20[5]
2012–  Australia[1] 96 (90)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 czerwca 2015 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons

Młodość

edytuj

Hooper wychowywał się w Collaroy na północnych przedmieściach Sydney[6]. Po raz pierwszy zetknął się z rugby w wieku 6 lat, kiedy trafił do szkółki miejscowego klubu Manly Roos[7][8]. początkowo występował na pozycji środkowego ataku, dopiero w grupie do lat 11 został przesunięty do formacji młyna[7]. Ukończył katolickie St Pius X College w pobliskim Chatswood[6][9].

Kariera klubowa

edytuj

Po wkroczeniu w wiek seniorski Hooper rozpoczął występy w lokalnej drużynie Manly Marlins[10], w której barwach grywał nieregularnie także w późniejszych latach[11][12][13]. Równocześnie, bezpośrednio po zakończeniu nauki w college’u przeniósł się do Canberry, gdzie dołączył do akademii Brumbies[5]. Niemniej po zaledwie kilku miesiącach awansował do pierwszego zespołu rywalizującego w Super 14. W 2010 roku zadebiutował w tych rozgrywkach, zmieniając George’a Smitha w meczu z Chiefs[5][14].

Przez kolejne dwa lata Hooper umacniał swoją pozycję w drużynie, jednak dopiero sezon 2012 można uznać za przełomowy[15]. Wystąpił w 16 spotkaniach Brumbies, w zdecydowanej większości w pierwszym składzie[4][16]. W związku z upływającym kontraktem, zainteresowanie usługami młodego rwacza wykazywały trzy australijskie zespoły – oprócz Brumbies także Waratahs i Western Force[15]. Ostatecznie Hooper zdecydował się na powrót do rodzinnego Sydney i związał się umową z ekipą „Tahs”[17].

Przed sezonem 2014 został mianowany wicekapitanem ekipy z Nowej Południowej Walii[5], a gdy kontuzji doznał kapitan Dave Dennis, w meczu z Reds Hooper przejął jego obowiązki[5][14]. Pod jego wodzą Waratahs sięgnęli po pierwszy w swojej historii tytuł mistrzowski w Super Rugby, pokonawszy w finale Crusaders 33:32[3][18]. W drugiej połowie roku został wyznaczony do gry w drużynie North Harbour Rays, która miała rywalizować w inauguracyjnym sezonie National Rugby Championship[19], jednak z uwagi na zobowiązania reprezentacyjne nie wystąpił w żadnym spotkaniu rozgrywanym przez Rays[16].

W kolejnym roku wraz z Waratahs Hooper zajął po sezonie zasadniczym pierwsze miejsce w konferencji australijskiej i drugie w zbiorczej tabeli[20]. Niemniej drogę do obrony tytułu zamknęła ekipie z Sydney półfinałowa porażka 17:35 z nowozelandzkimi Highlanders[21]. W lipcu został jedynym tzw. „wiodącym graczem” (ang. marquee player) w barwach North Harbour Rays[22]. Ze względu na udział w Pucharze Świata ponownie ani razu nie pojawił się na boisku w barwach tej drużyny[16].

Kariera reprezentacyjna

edytuj
 
Hooper (skrajnie z prawej) podczas meczu Pucharu Świata z Anglią (2015)

Kontuzja ramienia odniesiona podczas ostatniego roku spędzonego w szkole uniemożliwiła Australijczykowi występy w reprezentacji U-18[5][14]. W 2010 roku otrzymał pierwsze powołanie do drużyny narodowej do lat 20, jednak z uwagi na uraz kostki musiał opuścić mistrzostwa świata juniorów w Argentynie[5]. Rok później uczestniczył w kolejnej edycji mistrzostw we Włoszech, gdzie „Young Wallabies” w meczu o trzecie miejsce pokonali Francuzów[5][23]. W trakcie występów w kadrze U-20 Hooper pełnił niekiedy rolę kapitana, gdy kontuzjowany był pełniący zazwyczaj tę funkcję Colby Faingaʻa[8].

Po imponujących występach w reprezentacji do lat 20[1] w 2012 roku otrzymał powołanie do pierwszej reprezentacji na serię czerwcowych testmeczów. Zadebiutował jako zmiennik w rozgrywanym w Newcastle spotkaniu ze Szkocją[1][5]. W meczu z Nową Zelandią o Bledisloe Cup trafił do pierwszego składu „Wallabies”, w którym zastąpił kontuzjowanego Davida Pococka[5]. W swoim debiutanckim sezonie w kadrze Hooper rozegrał łącznie aż 13 spotkań[24].

Rok 2013 w drużynie narodowej rozpoczął się od serii spotkań z kombinowanym zespołem British and Irish Lions. Wywodzący się z Sydney zawodnik wystąpił we wszystkich trzech meczach, w tym w dwóch pierwszych w wyjściowym składzie[5]. Kolejna kontuzja Pococka (uszkodzone więzadło krzyżowe) sprawiła, że Hooper wraz z Liamem Gillem przez cały sezon tworzyli w australijskiej reprezentacji niemal nierozłączną parę rwaczy[5]. Wystąpiwszy we wszystkich 15 meczach reprezentacji, kilkakrotnie wybierany był zawodnikiem meczu jak również zostało mu przyznane miano najlepszego zawodnika kończącej rok serii spotkań[5]. Wyrazem uznania był też John Eals Medal, wyróżnienie dla najlepszego australijskiego zawodnika w danym roku[3][25].

Wobec ponownego urazu więzadeł krzyżowych nominalnego kapitana reprezentacji Davida Pococka[26] jego funkcję powierzono Stephenowi Moore'owi, zaś Hooper i Adam Ashley-Cooper zostali jego zastępcami[27]. Kiedy w drugiej minucie pierwszego spotkania sezonu, z Francją Moore również doznał kontuzji, obowiązki kapitana przejął Hooper[28]. Został tym samym 82. kapitanem „Wallabies” i najmłodszym zawodnikiem pełniącym tę funkcję (22 lata 223 dni) od debiutu w tej roli Kena Catchpole’a w 1961 roku[3]. Jak się później okazało, Moore także uszkodził więzadła krzyżowe, co wykluczyło go z gry do końca sezonu, w którego trakcie funkcję kapitana sprawował dużo młodszy Hooper[29].

Na przełomie lipca i sierpnia wraz z australijską kadrą wygrał rozgrywki The Rugby Championship, które z uwagi na zbliżający się Puchar Świata, skrócono do jednej tury[30]. W sierpniu Hooper otrzymał powołanie na rozgrywany w Anglii Puchar Świata[31][32]. Tam Australijczycy dotarli do wielkiego finału, w którym ulegli Nowej Zelandii[33]. W trakcie turnieju wychowanek Manly Roos wystąpił w pięciu meczach, zdobywając jedno przyłożenie[34]. Występy na arenie międzynarodowej zaowocowały nominacją – obok kolegi z trzeciej linii młyna reprezentacji Davida Pococka – do tytułu najlepszego zawodnika na świecie w roku 2015 według World Rugby[35].

Wyróżnienia

edytuj
  • Zawodnik Roku według World Rugby (World Rugby Player of the Year)
    • nomiacja – 2015[35]
  • nagroda dla najlepszego zawodnika w Australii (John Eales Medal)
  • nagroda dla debiutanta roku w ekipie „Wallabies” (Wallabies Rookie of the Year)
  • nagroda dla najlepszego australijskiego zawodnika roku w głosowaniu kibiców (Australia’s Choice Player of the Year)
  • nagroda dla najlepszego australijskiego zawodnika w Super Rugby (Australian Super Rugby Player of the Year)
  • nagroda dla najlepszego zawodnika Waratahs (Matthew Burke Cup)

Życie osobiste

edytuj

Michael jest najmłodszym z rodzeństwa[41]. Jego ojciec, David pochodzi z angielskiego Kentu[41]. Nim w wieku 24 lat przeniósł się do Australii, uprawiał pływanie i piłkę nożną[41]. Zamieszkawszy w Sydney w 1985 roku, zaczął treningi rugby w zespole Manly Marlins[9][41]. W lokalnej lidze występował na pozycji rwacza do 1992 roku[9], przez rok grając także w rugby league w barwach North Sydney Bears[14].

Hooper w 2014 roku uzyskał Advanced Diploma of Management, odpowiednik polskiego tytułu „technika zarządzania”[2]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Michael Hooper. Australia. ESPN Scrum. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c Pete Fairbairn: John Eales Medal Awards wrap. Rugby Union Players’ Association, 2014-10-24. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Michael Hooper. Australian Rugby Union. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Super Rugby Player Profile. Michael Hooper. Fox Sports. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Michael Hooper. Australian Rugby Union. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-07)]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f Michael Hooper. Waratahs. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  7. ↑ a b Jon Geddes: ‘I’ve never seen a player like Michael Hooper before’ says his first coach. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2014-07-13. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)]. (ang.).
  8. ↑ a b Lee Grant: Rugby is fun says Michael Hooper. greenandgoldrugby.com, 2013-01-27. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)]. (ang.).
  9. ↑ a b c Jon Geddes: Super Hooper is his master's shadow. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2010-03-26. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-24)]. (ang.).
  10. ↑ 2010 Tooheys New Shute Shield :: Round 22 Teams. Waratahs, 2010-09-08. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-14)]. (ang.).
  11. ↑ 2011 Shute Shield :: Round 18 Preview. Waratahs, 2011-08-05. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-14)]. (ang.).
  12. ↑ Adam Lucius: Second half blitz blows Pirates away. Manly Marlins, 2011-08-01. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-14)]. (ang.).
  13. ↑ Jon Geddes: Wallaby star Michael Hooper makes triumphant return to Manly Oval. [w:] The Daily Telegraph za: Manly Daily [on-line]. 2013. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Michael Hooper. North Harbour Rays. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-22)]. (ang.).
  15. ↑ a b Jamie Pandaram: Brumbies breakaway Michael Hooper set to join New South Wales Waratahs from next year. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2012-04-17. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-14)]. (ang.).
  16. ↑ a b c Player statistics Hooper Michael - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  17. ↑ Chris Dutton: Hooper claims the lure of home was too good to resist. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. Rugby Heaven, 2012-08-19. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)]. (ang.).
  18. ↑ Waratahs end title drought with victory over Crusaders in Super Rugby final. [w:] The Guardian [on-line]. Australian Associated Press, 2014-08-02. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-05)]. (ang.).
  19. ↑ Qantas Wallabies player alignments unveiled for 2014 Buildcorp National Rugby Championship. Australian Rugby Union, 2014-07-21. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  20. ↑ Full log : Vodacom Super Rugby (2015). South African Rugby Union. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  21. ↑ Waratahs lose to Highlanders 35-17 in Super Rugby semi-final at Sydney Football Stadium. Australian Broadcasting Corporation, 2015-06-27. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-04)]. (ang.).
  22. ↑ Marquee player alignments announced for 2015 Buildcorp NRC. Australian Rugby Union, 2015-07-27. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-28)]. (ang.).
  23. ↑ France 17 - 30 Australia. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2016-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)]. (ang.).
  24. ↑ Statsguru. Match list. ESPN Scrum. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  25. ↑ a b c Max Bryden: JEM2013 :: Hooper takes top honour.. Rugby Union Players’ Association, 2013-10-25. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  26. ↑ Chris Dutton: Injured Brumbies star David Pocock vows to make 2015 Rugby World Cup. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. Rugby Heaven, 2014-03-19. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)]. (ang.).
  27. ↑ Moore to captain Qantas Wallabies, Hooper and Ashley-Cooper named as vice-captains. Australian Rugby Union, 2014-02-06. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-02)]. (ang.).
  28. ↑ Jim Tucker: Wallabies score seven tries to thump France 50-23 in first Test at Suncorp Stadium. [w:] The Courier-Mail [on-line]. Fox Sports. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-04)]. (ang.).
  29. ↑ Iain Payten, Jim Tucker: Wallabies lose new skipper Stephen Moore for remainder of season, Sam Carter out too. [w:] News Corp Australia [on-line]. Fox Sports, 2014-06-08. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-08)]. (ang.).
  30. ↑ Wallabies clinch The Rugby Championship. SANZAR, 2015-08-08. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-13)]. (ang.).
  31. ↑ Cheika names 31-man Wallabies Squad for Rugby World Cup. Australian Rugby Union. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-21)]. (ang.).
  32. ↑ Wallabies told of call-ups by special phone call. Puchar Świata w Rugby 2015. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-21)]. (ang.).
  33. ↑ Tom Fordyce: New Zealand beat Australia to retain Rugby World Cup. BBC Sport, 2015-10-31. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-13)]. (ang.).
  34. ↑ Statsguru. Tournament list. ESPN Scrum. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  35. ↑ a b Nominees for World Rugby Player of the Year 2015 announced. World Rugby, 2015-10-30. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  36. ↑ a b HOOPER WINS 2016 JOHN EALES MEDAL, CASLICK & JENKINS SCOOP SEVENS AWARDS. aru.rugby.com.au. [dostęp 2016-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-28)]. (ang.).
  37. ↑ Max Bryden: Sharpe Scores Another JEM.. Rugby Union Players’ Association, 2012-11-05. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (pol.).
  38. ↑ Israel Folau becomes first player to win consecutive John Eales Medals. aru.com.au. [dostęp 2016-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (ang.).
  39. ↑ Pete Fairbairn, Tom Connor: Super Rugby Awards wrap. Rugby Union Players’ Association, 2014-09-02. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  40. ↑ Michael Hooper wins fourth consecutive Matthew Burke Cup Players' Player. waratahs.com.au. [dostęp 2016-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-07)]. (ang.).
  41. ↑ a b c d Georgina Robinson: Dad's the word: when Hooper needs constructive feedback, it's strictly family business. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. Rugby Heaven, 2013-03-09. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Michael_Hooper&oldid=68323281”