Michał Woźniak (męczennik)
Michał Woźniak (ur. 9 września 1875 w Suchym Lesie, będącym wówczas częścią wsi Sokołów pod Warszawą, zm. 16 maja 1942 w Dachau) – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego[1].
| prezbiter męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie | |
Życiorys
edytujBył synem Jana i Marianny z domu Laskus.
Kształcił się w Kolegium Salezjańskim w Lombriasco pod Turynem (1897-1900), a w 1902 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie[2]. Święcenia kapłańskie przyjął 29 września 1906 roku.
Posługę duszpasterską sprawował jako wikariusz kolejno w parafiach: Narodzenia NMP w Mińsku Maz., Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi, Tomaszowie Maz. i św. Antoniego z Padwy w Warszawie. W październiku 1909 r. został administratorem parafii Wiśniew k. Mińska Maz., gdzie pod jego wpływem w ciągu 14 miesięcy ponad 100 osób porzuciło mariawityzm i powróciło do katolicyzmu. W 1911 r. (11 lutego) przeszedł do parafii Chojnata k. Mszczonowa[3]. W Chojnacie gorliwie duszpasterzował blisko 10 lat. Tam spędził czas I wojny światowej (2 IV – 21 VI 1918 wraz z grupą parafian był więziony w twierdzy modlińskiej za ukrycie dzwonów). Dnia 11 października 1920 r. objął probostwo w Kamionnie k. Łochowa i funkcję dziekana dekanatu jadowskiego[4]. Pod jego kierunkiem zdołano w trudnym czasie odbudować piękny kościół neogotycki, zniszczony w dużej części w 1915 r. przez wojska rosyjskie. W styczniu 1923 r. został proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Kutnie i dziekanem kutnowskim. Podejmował tu szereg inicjatyw duszpasterskich i społecznych. Założył ośrodek salezjański na terenie swojej parafii (Woźniaków)[5].
Piastował urząd egzaminatora synodalnego i został odznaczony godnością szambelana papieskiego (3 marca 1922).
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany (6 października 1941) i osadzony w obozie przejściowym w Lądzie, a następnie trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau (30 października)[6]. Zmarł 16 maja 1942 r. (według źródeł niemieckich). O jego męczeństwie napisał po wojnie towarzysz z obozu, ks. T. Rulski, na łamach "Wiadomości Archidiecezjalnych Warszawskich".
Jego stosunek do św. Jana Bosko zaowocował miłosierdziem w stosunku do biednych i potrzebujących pomocy, a także przekazaniem prywatnego majątku na rzecz salezjanów. Dzięki tej hojności powstała w zakupionym majątku kaplica i szkoła. Ofiarodawcę uczczono nazywając zakład salezjański jego imieniem, a w 1991 roku zmieniono nazwą wsi Gnojno Parcel na Woźniaków[7].
Ks. Woźniak pozostawił po sobie wspomnienia z lat 1911-1940 (z przerwą w latach 20.), wydane drukiem przez ks. L. Królika ("Kronika Parafii Chojnata", Warszawa 1995 i "Wspomnienia", Warszawa 1999). Ponadto kilkanaście artykułów autorstwa ks. Woźniaka można znaleźć w różnych przedwojennych czasopismach katolickich.
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Martyrs Killed in Odium Fidei by the Nazis (47). [dostęp 2009-10-08]. (ang.).
- ↑ Historia. [dostęp 2009-08-14].
- ↑ Parafia Chojnata i budynek kościoła
- ↑ Diecezja Drohiczyńska
- ↑ Bł. ks. Michał Woźniak (1895-1941) [online], www.swietyjozef.kalisz.pl [dostęp 2019-10-03] (pol.).
- ↑ Diecezja Łowicka. [dostęp 2008-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-24)].
- ↑ Salezjanie w Kutnie-Woźniakowie (1938-1998) jako odpowiedź na zapotrzebowania inspektorii św. Stanisława Kostki. Seminare 16: 2000 s. 563-580
Linki zewnętrzne
edytuj- Biografia (wł.)
- Życiorys. salezjanie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-26)].