Wikipedia

Michał Stepek

oficer Wojska Polskiego

Michał Stepek[a] (ur. 26 sierpnia 1885 w Haczowie, zm. ?) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Michał Stepek
Ilustracja
Michał Stepek (przed 1939)
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1885
Haczów

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Artylerii Fortecznej
24 Pułku Artylerii Polowej
9 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca dywizjonu
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys

edytuj

Michał Stepek urodził się 26 sierpnia 1885[b] w Haczowie jako syn Gerarda (rolnik w Haczowie)[1][2][3] i Salomei z domu Stepek[4][2]. W 1906 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Michał Drwięga, Marian Placzek, Bronisław Polityński, Ryszard Zacharski, Tadeusz Zaleski)[5][6][7][2]. Został absolwentem studiów prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim[2].

Został żołnierzem C. K. Armii i w rezerwie artylerii fortecznej został mianowany kadetem rezerwowym z dniem 1 stycznia 1909[8], a około 1911 awansowany na chorążego z dniem 1 stycznia 1909[9], na stopień oficerski porucznika z dniem 1 stycznia 1912[10]. Posiadał przydział do 2 Morawsko-Galicyjskiego pułku artylerii fortecznej w Krakowie[11][12][13][14][15]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień nadporucznika z dniem 1 lipca 1915 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej[16]. Do 1918 był wojskowym macierzystego pułku artylerii fortecznej nr 2[17][18][19].

U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[2]. W korpusie oficerów artylerii został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[20], a następnie na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[21][22]. W 1923, 1924 był dowódcą III dywizjonu 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu[23][24]. Z dniem 1 czerwca 1925 został przeniesiony do 1 pułku artylerii górskiej w Nowym Sączu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[25]. W styczniu 1926 został przeniesiony do 9 pułku artylerii polowej w Białej Podlaskiej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26][27]. 12 marca 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[28][c]. W 1934 jako podpułkownik artylerii przeniesiony w stan spoczynku był w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu III pozostając w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno[29].

Po odejściu z wojska sprawował stanowisko naczelnika Wydziału Ogólnego w Zarządzie Miejskim w Grodnie[2]. Był prezesem oddziału Związek Byłych Ochotników Armii Polskiej, wiceprezesem okręgu Związku Oficerów w Stanie Spoczynku[2]. Był działaczem m.in. Obozu Zjednoczenia Narodowego, Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego, Polskiej Macierzy Szkolnej, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Ligi Morskiej i Kolonialnej[2].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 brał udział w kampanii wrześniowej[30][31].

Od 19 marca 1915 jego pierwszą żoną była Tekla z domu Bajorek, zmarła 5 listopada 1918 w Sanoku w wieku 26 lat[32][2]. 30 kwietnia 1919 w Sanoku poślubił Marię Karolinę Bajorek (ur. 1895)[4][2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj
  • Wojciech Stepek – także urodzony w 1885 w Haczowie, również absolwent gimnazjum w Sanoku i oficer Wojska Polskiego

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Michael Stepek”.
  2. ↑ Księga małżeństw (1912–1924) podała rok urodzenia 1886.
  3. ↑ W publikacji Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania podano, że w artylerii Wojska Polskiego służył do 1926.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 469.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Drukarnia Wydawnicza, 1939, s. 291-292.
  3. ↑ Stanisław Rymar: Moje lata w Gimnazjum: 1897–1905 (Wyjątek z pamiętnika). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 165.
  4. ↑ a b Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 77 (poz. 52).
  5. ↑ 25. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1905/1906. Sanok: 1906, s. 51.
  6. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 131, s. 3, 1 lipca 1906. 
  7. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1002.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1011.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1067.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1008.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 1013.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1020.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1079.
  15. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 906.
  16. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 795.
  17. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 824.
  18. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1103.
  19. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1368.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 815.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 738.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 449.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 761.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 8 lipca 1925 roku, s. 364.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 14 stycznia 1926 roku, s. 7.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 383.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
  29. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 893.
  30. ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 217. ISBN 83-87282-47-2.
  31. ↑ Artykuły: historia. gimniebieszczany1.vgh.pl. [dostęp 2014-10-28].
  32. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 226 (poz. 136).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Michał_Stepek&oldid=72051787”