Michał Łukaszewicz
Michał Łukaszewicz (ur. 29 listopada 1948 w Szczecinie, zm. 18 kwietnia 2006 w Warszawie) – polski pisarz, poeta, krytyk literacki[1][2], dziennikarz. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
| Imię i nazwisko |
Michał Andrzej Łukaszewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
Życiorys
edytujAbsolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom 1974). W latach 1967–1976 należał do grupy poetyckiej „Stajnia”[3]. Debiutował w 1980 roku tomikiem wierszy „Magister Tartufe” (wyd. PIW) i zbiorem opowiadań „Pieśń żarłocznej szarańczy” (wyd. „Czytelnik”).
Po studiach pracował jako dziennikarz w „Sztandarze Młodych”, a od 1976 do 1996 roku jako redaktor w dwutygodniku, a potem miesięczniku „Nowe Książki”. W latach 1996–2002 był stałym współpracownikiem miesięcznika literacko-społecznego „Literatura”, gdzie publikował m.in. fragmenty swoich nie wydanych powieści, artykuły i recenzje. Jego opowiadania fantastyczne ukazywały się w „Fantastyce” i w „Nowej Fantastyce”.
W latach 1993–2006 był nauczycielem w szkołach społecznych. Brał udział w tworzeniu szkoły społecznej Stowarzyszenia Kultury i Edukacji, w której pracował aż do śmierci. Jego artykuły na temat oświaty w cyklu „Szkoła bez stopni” ukazywały się w latach 1993–1994 w warszawskim miesięczniku „Społeczeństwo otwarte”[4].
Powieść „Warszawska Atlantyda” z pogranicza political i science fiction, w której z wyobraźnią i humorem przedstawił apokaliptyczną, a zarazem groteskową wizję polskich przemian, zwróciła uwagę krytyków. Paweł Dunin-Wąsowicz, wyróżnił ją w recenzjach[5] i swoim leksykonie „Warszawa fantastyczna”[6].
Zafascynowany „Dziennikami” Stefana Żeromskiego, od lat sześćdziesiątych do końca życia, pisał swoje. Krótki wstęp do nich podyktował przed śmiercią w Szpitalu Wolskim w Warszawie. Kilkanaście tomów jego dzienników dotychczas nie zostało wydanych.
Publikacje
edytuj- Magister Tartufe (tom poezji, wyd. PIW, 1980)
- Pieśń żarłocznej szarańczy (zbiór opowiadań, wyd. Czytelnik, 1980)
- Ołowiany dach (tom poezji, wyd. Wydawnictwo Literackie, 1984)
- Małecki (powieść, wyd. Iskry, 1986)
- Na perskim jarmarku (zbiór opowiadań, wyd. Glob, 1987)
- Dom z zapalonymi światłami (zbiór opowiadań, wyd. Wydawnictwo Literackie, 1987)
- Warszawska Atlantyda (powieść, wyd. PIW, 1997)
- Niskie pobudki (nie wydana w całości powieść, publikowana we fragmentach w „Literaturze”)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Piotr Kuncewicz, Agonie i nadzieja, wyd. BGW 1993, tom III Poezja od 1956 s. 530, tom V Proza polska od 1956 s. 304 (noty o poezji i o prozie Michała Łukaszewicza).
- ↑ Ryszard Matuszewski, Polonistyka, wrzesień 1987, Nr 7(247), s. 534–548, dział Nowe książki i wznowienia. Współczesna poezja polska, pochwalna recenzja z tomu poezji Michała Łukaszewicza „Ołowiany dach”.
- ↑ Ewa Głębicka Leksykon. Grupy literackie w Polsce 1945 – 1989, Wiedza Powszechna, Warszawa 2000, wyd. II poszerz., Stajnia, s. 316–322.
- ↑ Społeczeństwo Otwarte, miesięcznik, Wyd. Fundacja „Społeczeństwo Otwarte” Warszawa 1994.
- ↑ Beata Kęczkowska, Gazeta Wyborcza, dodatek Gazeta Stołeczna, z dn. 13.06 2011 r., wywiad z Pawłem Duninem–Wąsowiczem.
- ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz, Warszawa fantastyczna, Wyd. Raster, Warszawa 2010.
- ↑ Literatura. Miesięcznik Literacko-Społeczny, grudzień 1999, M. Łukaszewicz, Niskie pobudki. Honor przede wszystkim, s. 18.
Linki zewnętrzne
edytuj- Blog Słowobraz, temat: Michał Łukaszewicz. Slowobraz.pl. [dostęp 2016-04-11].