Mięta długolistna

Mięta długolistna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	jasnotowate
Rodzaj	mięta
Gatunek	mięta długolistna
	Nazwa systematyczna
	Mentha longifolia (L.) L.; Fl. Monsp. 19 1756
Synonimy
	Mentha sylvestris L.;
	Mentha sylvestris L.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mięta długolistna (Mentha longifolia (L.) L.) – gatunek roślin należący do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Występuje w stanie dzikim w Afryce, południowej i środkowej Europie, w Azji^[5]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Kenofit^[6].

Morfologia

Pokrój: Roślina wieloletnia o intensywnym zapachu. Osiąga 20-100 cm wysokości. Jest owłosiona włoskami prostymi, lub kędzierzawymi^[7].
Łodyga: Wzniesiona, luźno lub gęsto owłosiona, u nasady z podziemnymi rozłogami^[7].
Liście: Jajowato-lancetowate lub lancetowate, ostro zakończone, o długości (4)5-9(11) cm. Brzegi ząbkowane lub piłkowane. Na dolnej stronie, a u niektórych form także na górnej, są białawo, szarawo lub sino owłosione, bądź kutnerowate. Tylko dolne mają bardzo krótki ogonek, pozostałe są siedzące^[7]^[6].
Kwiaty: Różowe lub czerwonawoliliowe w kłosokształtnych kwiatostanach, o długości od 3 do 10 cm. Podsadki lancetowato-szydlaste. Kielich 10-nerwowy, o nerwach zakrytych przez włoski. Ma długość 1,5-3 mm i szydlaste lub lancetowate ząbki. Podczas owocowania dzwonkowaty kielich jest górą przewężony. Korona bladoliliowa, różowa lub fioletowa, o długości 5 mm^[7]^[6].
Owoce: Delikatnie kropkowane rozłupki, o nieco owłosionych szczytach^[7].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: wilgotne łąki, brzegi cieków wodnych, rowy, wilgotne pola i polne drogi^[7]. Rośnie przede wszystkim na glebach zawierających wapń i azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ch/O/All. Agropyro-Rumicion crispi i Ass. Mentho longifoliae-Juncetum oraz gatunek charakterystyczny i wyróżniający dla Ass. Filipendulo-Menthetum longifoliae^[8].

Zastosowanie

Na Bliskim Wschodzie mięta długolistna jest używana jako przyprawa lub do sporządzania herbaty^[9].

Obecność w kulturze

W Ewangelii Mateusza jest fragment tekstu mówiący o obłudzie: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminu, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę””. Wszyscy badacze roślin biblijnych są zgodni, że słowo mięta dotyczy tutaj mięty długolistnej, jest to bowiem najbardziej na Bliskim Wschodzie pospolity gatunek mięty i do dzisiaj jest używany^[9].
Mięta jest jednym ze składników gorzkich ziół spożywanych przez Izraelitów podczas Pesach^[9].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
↑ The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
↑ Mentha longifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
↑ ^a ^b ^c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b ^c Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2014-11-20].

[iucn-4] Mentha longifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[grin-5] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].

[rutkowski-6] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[szafer-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[8] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[rb-9] Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.

[5]

[6]

[1]

[2]

[3]

[4]

[7]

[8]

[9]