Mięsień szeroki szyi
Mięsień szeroki szyi (łac. platysma) – w anatomii człowieka cienki, szeroki, czworoboczny mięsień zaliczany do grupy powierzchownych mięśni szyi, położony tuż pod skórą w okolicy przedniej i bocznej szyi[1][2].
Jego przyczep początkowy znajduje się w tkance podskórnej, na poziomie II i III żebra, w okolicy podobojczykowej. Biegnie ku górze i przyśrodkowo, kończąc się w części bocznej na powięzi przyuszniczej i żwaczowej, a w części przyśrodkowej w kącie ust, gdzie łączy się z włóknami mięśnia obniżacza kąta ust i mięśnia obniżacza wargi dolnej. Część włókien mięśniowych kończy się też poniżej podstawy żuchwy między guzkiem bródkowym a poziomem pierwszego zęba trzonowego[1][2].
Jego zadaniem jest przesuwanie kątów ust ku dołowi i bocznie, nadając twarzy wyraz gniewu lub strachu, a także unoszenie skóry i tkanki podskórnej szyi, zmniejszając nacisk na biegnącą pod nim żyłę szyjną zewnętrzną[1][2].
Unaczyniony jest przez tętnicę twarzową, tętnicę szyjną wstępującą i tętnicę poprzeczną szyi, a unerwiony przez gałąź szyi nerwu twarzowego, łączącą się z gałęzią górną nerwu poprzecznego szyi, tworząc pętlę szyjną powierzchowną[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Jerzy Walocha (red.), Anatomia prawidłowa człowieka. Szyja i głowa, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 23, ISBN 978-83-233-3581-8.
- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 734–736, ISBN 978-83-200-4323-5.
