Mięsień podłopatkowy
Mięsień podłopatkowy (ang. subscapularis muscle, łac. musculus subscapularis) – w anatomii człowieka duży, płaski, pierzasty, trójkątny mięsień obręczy kończyny górnej. Jego przyśrodkowy przyczep zlokalizowany jest na powierzchni żebrowej łopatki oraz na powięzi podłopatkowej. Włókna mięśnia zbiegają się koncentrycznie do boku i ku górze, tworząc ścięgno, które zrasta się częściowo z torebką stawu ramiennego, a następnie przyczepia się do guzka mniejszego kości ramiennej[1][2].
Unaczyniony jest przez tętnicę podłopatkową, a unerwiony przez nerwy podłopatkowe C5–7[1][2].
Jego funkcją jest rotacja ramienia do wewnątrz – działanie antagonistyczne w stosunku do mięśnia podgrzebieniowego. Poza tym napina torebkę stawową i przywodzi ramię[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 788–789, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 251–253, ISBN 978-83-66548-14-5.
